DORDRECHT – De Oekraïense Alina woont, net als ruim 750 andere vluchtelingen, aan de Spuiboulevard in Dordrecht. Vrijdag is het precies een jaar geleden dat Rusland Oekraïne binnenviel en de oorlog begon. Alina woont nu tien maanden in Dordrecht en het gaat, naar omstandigheden, goed met haar.
Samen met haar dochter van 7 woont Alina in het Crownpointgebouw. Daar heeft ze de mogelijkheid tot koken, wassen, douchen en even tot rust te komen in de gezamenlijke leefruimte. “Het is hier rustig”, vertelt ze. “Ik voel mij hier veilig. Dat is ook de reden dat ik naar Dordrecht ben gekomen.” Alina komt uit de buurt van Kharkiv. Een oorlogsgebied waar het voor haar te gevaarlijk werd. “Toen het conflict daar groter werd, zijn we gedwongen ons huis uit gevlucht.”
Alina vertelt dat ze goed is ontvangen toen ze met haar dochter in Dordrecht kwam. “Iedereen was heel aardig en steunde ons vanaf het begin dat we hier zijn. Als we op straat lopen en mensen hebben door dat we uit Oekraïne komen lachen de mensen vriendelijk naar ons.”
‘Alles om niet herinnerd te hoeven worden’
Het dagelijks even gaat door, ook in Dordrecht. Alina is een actieve bewoonster die mede allerlei activiteiten voor de andere bewoners organiseert. “Van dansen, yoga, sporten. Er is van alles te doen.” Alles om maar niet te herinnerd hoeven worden aan de oorlog in haar thuisland. “Het lukt niet 100% om de oorlog te vergeten. Vooral niet omdat mijn vader daar nog aan het vechten is. Ook heb ik een deel van mijn familie moeten achterlaten in een gebied waar het onveilig is.”
Onderling tussen de bewoners gaat het goed. Het is niet niks om met 750 mensen in een groot gebouw te moeten wonen. “We hebben kookroosters en soms wil dat nog wel eens botsen. Maar we zijn allemaal om de zelfde reden hier en we snappen waar het vandaan komt.”
De voornaamste reden dat Alina niet in Oekraïne is gebleven heeft te maken met de toekomst van haar dochter. “Ik kwam hier naartoe zodat mijn dochter in alle rust kan opgroeien en een opleiding kan gaan volgen.”
Nederlands
Haar dochter gaat naar een Nederlandstalige school. Alina brengt haar en als ze weer in het Crownpointgebouw is, kookt ze haar eten en haalt ze aan het eind van de dag haar dochter weer op. Ook volgt ze sinds augustus een avond in de week Nederlandse les en overdag is er tijd voor, zoals ze het zelf noemt, ‘huiswerk’. “Ik probeer Nederlands te leren, maar het is erg moeilijk. Op school kreeg ik zelf Oekraïens, Russisch en Engels. Maar Nederlands is heel anders. Het is moeilijker dan Engels.” Er is een aantal woorden waar ze extra moeite mee heeft, maar daar kan ze even niet op komen. Wel lukt: ‘Ik ben Alina. Ik kom uit Oekraïne.’
Bekijk hier de reportage van RTV Dordrecht.
Dit is een verhaal van onze mediapartner RTV Dordrecht.