REGIO – De liefde is over, maar hun laatste avond samen kent nog wel een juridisch staartje. Ging Roberto thuis bij Conchita te ver? Of ‘besprong’ zij hem juist? Daarover gaat het in de Rotterdamse rechtbank.
Roberto* is gespannen. Zijn advocaat heeft zojuist op hem ingepraat om zijn zelfvertrouwen op te krikken. De rechter doet dat nog eens. “Volle zaal hè? Maar ze komen niet voor u. Trekt u zich er niks van aan.” De 51-jarige Rotterdammer had het liefst gewild dat hij hier niet was, maar er is geen ontkomen aan: hij moet er nu doorheen.
“U heeft haar keel vastgepakt en dichtgeknepen. Mevrouw had krassen op haar borst. En later had u cocaïne in bezit”, zegt de officier van justitie. Het was trouwens ook best veel van het witte poeder, zo’n twintig gram. Als je dat op een avond wegwerkt, vertel je het waarschijnlijk niet na.
“U bent of u wás in een relatie?”, vraagt de rechter. “Was”, zegt Roberto. “De relatie is beëindigd. Ik heb geen contact meer. Na die avond wilde ik niet verder.”
In de nacht van 10 op 11 september krijgt de politie een belletje dat het mis is tussen Conchita en Roberto. Als de agenten arriveren, ruiken ze een flinke dranklucht. Conchita zal verklaren dat ze twee keer bij haar keel is gegrepen. Er worden foto’s gemaakt van rode vlekken in Conchita’s nek en op haar borstkas.
‘Wees een man’
“Niet waar, zo is het niet gegaan”, zegt Roberto. Hij gaat er goed voor zitten, omdat hij zijn kant van het verhaal wil vertellen. “We waren aan het chillen en drinken. Het escaleerde. Ze ging op me zitten. Ze was wild. Ze beet me en krabde me, ze deed me pijn. Ze zei: wees een man! Wees een man, je bent toch geen mietje?” Maar Roberto wil niet wat Conchita wil, vertelt hij. Hij doet met handbewegingen voor hoe hij zijn vriendin van zich duwt. “Ik heb geen zin meer, zei ik. Ik ga slapen.”
Roberto trekt zich vervolgens terug in de slaapkamer. Conchita blijft in de woonkamer. Ze heeft contact met een vriend en vertelt hem wat er volgens haar gebeurde. De vriend schakelt de politie in. Slapend wordt Roberto van zijn bed gelicht. Hij is daarbij zo in de war dat hij hard tegen een muur valt. “Mijn hele mond lag open. Ik heb een week niet kunnen eten.”
“Ik heb haar niet gewurgd”, gaat Roberto verder in de Rotterdamse rechtbank. “Die rode vlekken.. ze heeft allergie. Ze was paranoia. Ik heb alleen mijn hand op haar mond gedaan. Ze stond te schreeuwen. Ik zei: stil! Denk aan de buren!”
Conchita is zo boos, omdat na de worsteling het gesprek komt op het gevoelige onderwerp ‘vreemdgaan’. “Als ik haar echt had gewurgd, was ik wel meteen weggegaan en niet gaan liggen slapen.”
Volgens de advocaat van Roberto is het jammer dat het zo is gegaan, maar is wel te begrijpen wat Roberto deed. “Ze was wild. Ze wilde ruige seks, hij niet. Dat recht heeft hij. Hij mag haar van zich afduwen. Ze heeft wild staan schreeuwen, over vreemdgaan. Dan legt hij zijn hand op haar mond, maar hij heeft haar neus vrijgehouden. Hij wilde haar alleen maar stil krijgen.”
Dan is er nog wat. We schakelen even over naar een ander onderwerp. Op 13 november is Roberto gepakt met best een aardige hoeveelheid cocaïne. “De politie zag u via hun camera’s op een bankje zitten en bezig zijn met drugs. Waarom had u zoveel op zak?”, vraagt de rechter. “Ik was in een club en voelde me wat slaperig”, zegt Roberto. “Daarom heb ik het gekocht. Hoeveel ik betaald heb, weet ik niet meer. Ik was een beetje dronken.” De straatwaarde van zoveel cocaïne gaat in de meeste gevallen overigens richting de duizend euro.
“Het ging niet goed met me in de periode”, zegt Roberto. “Ik was depressief van alle gebeurtenissen met Conchita. Ik heb veel gedronken en was eigenlijk voortdurend onder invloed. Toen ben ik na gaan denken over mijn leven. Ik heb haar geblokkeerd, ik drink niet meer en ik gebruik ook geen drugs.”
‘Niet okay’
Dan is het de beurt aan de officier van justitie. “Huiselijk geweld is niet okay”, zegt ze. “Het letsel wordt ondersteund door foto’s. Ik vind die foto’s geloofwaardiger dan zijn verhaal. Het is wel positief dat de relatie is beëindigd. Er is geen contact meer.” Voor de vermeende mishandeling en de cocaïne eist de aanklager 150 uur taakstraf en twee weken voorwaardelijke gevangenisstraf.
De advocaat van Roberto eist vervolgens vrijspraak voor de aanklacht wegens mishandeling. “Het is niet zo simpel”, zegt ze. “Dit zijn de moeilijkste situaties en wij waren er niet bij. Hier waren twee mensen onder invloed. Ze hadden gedronken en coke gebruikt. Hij móest zich verdedigen, meneer handelde uit noodweer.” Het is een gepassioneerd betoog van de dame in de zwarte toga. De rechter zal nu moeten besluiten welk verhaal het sterkst is: dat van de officier of dat van de advocaat van Roberto.
Het vonnis
“Het feit van de cocaïne is bewezen”, begint de rechter haar oordeel. “De ruzie ligt een beetje anders. Ik ben het eens met uw advocaat: iedere situatie is weer anders. Twee mensen die niet meer helder zijn, maken ruzie. Het wurgen acht ik niet bewezen, het krabben wel. Dat zie ik op de foto.” De rechter geeft Roberto voor drugsbezit en mishandeling een taakstraf van honderd uur. “Ik geef u geen voorwaardelijke celstraf, want ik denk niet dat u nog een keer contact zoekt.”
*De naam van de verdachte en zijn ex-vriendin zijn gefingeerd. De redactie van Rijnmond kent hun ware identiteit.
Dit is een verhaal van Maurice Laparlière voor onze mediapartner Rijnmond.