ROTTERDAM – Wie steelt er in hemelsnaam een hond? En wat ging er mis toen een chauffeur twee jonge ‘stagiaires’ meenam in zijn vrachtwagen? Vrijdag is het een doodnormale middag in de Rotterdamse rechtbank, maar toch staat er een aantal bijzondere zaken op de rol.
1. De Louis Vuitton-tas
“Nee, ze is niet gekomen helaas.” De advocaat van de 19-jarige Joyce heeft al een half jaar niets van zijn cliënt gehoord. Hij weet alleen dat ze nu in een woongroep voor jonge vrouwen leeft. “Ik ken haar al heel lang. Als kind kreeg ze een OTS.” Dat betekent ondertoezichtstelling waarbij een kind vaak direct bescherming nodig heeft tegen de naaste omgeving. Het gaat hierbij vaak om heftige situaties, wat zeker geldt voor Joyce. Ze heeft als kind dingen meegemaakt die geen enkel kind zou moeten meemaken, wordt duidelijk.
Vrijdag wordt Joyce in de rechtbank verwacht, omdat ze een peperdure Louis Vuitton-tas met ook nog eens 675 euro erin heeft gestolen. Ze gaf haar daad al meteen na haar actie toe. “Een vrachtwagenchauffeur heeft Joyce en haar vriendin anderhalf jaar geleden een soort stage geboden”, vertelt de rechter.” Toen hij na het lossen bij de Albert Heijn terug kwam, zag hij de meiden weghollen. Zijn tas met het geld, rijbewijs en telefoon was weg. Ze zijn later een paar straten verderop aangehouden. Ze hadden zijn pasjes in hun zak en bijna al het geld was er nog.”
De meiden hadden een verklaring voor de diefstal, zegt de rechter. “De vriendin zou zijn betast. Daar waren ze heel boos over. En ze waren ook niet betaald voor de stage, zeiden ze. Ze spraken daarom af dat ze de tas zouden meenemen.”
De rechter vervolgt. “De politie heeft de instelling gebeld. Die zegt dat het verhaal van de aanranding is verzonnen. Joyce en haar vriendin hebben daar al eerder over gelogen. Joyce heeft een lastige jeugd gehad. Ze gebruikte dagelijks drugs. Op haar vijftiende is ze uit huis geplaatst.” De diefstal van de tas is al van een tijd geleden. Nu gaat het volgens de rechter beter. “Ze heeft afstand genomen van de vrienden die drugs gebruiken en gaat weer elke dag naar school.”
Toch moet er straf volgen, vindt de officier van justitie. “Maar welke straf is hier passend?” Ze eist een bescheiden taakstraf en therapie voor de tiener.
Het vonnis
“Dit is atypische zakkenrollerij”, zegt de rechter. “Ze had dit niet mogen doen. Maar ze heeft hulp nodig.” De rechter gaat mee met de officier en vonnist veertig uur taakstraf, waarvan de helft voorwaardelijk. Ook krijgt Joyce een meldplicht bij de reclassering en komt er therapie voor haar gedragsproblemen. “Zegt u het maar tegen uw cliënt als u haar weer ziet”, beëindigt de rechter de zitting.
2. De Feyenoord-shirts
Het is in Nederland niet verplicht om bij je eigen proces te zijn. Ook de 27-jarige Solomon blijft weg bij zijn zitting in zaal 5 van de Rotterdamse rechtbank. Hij had kunnen weten dat hij vandaag op de rol staat, dus gaat de zaak gewoon van start. Ook Solomon is het dievenpad op gegaan. “Dit was een ware strooptocht”, zegt de aanklager. Op 22 september reist hij met twee andere mannen vanuit Brabant naar Rotterdam. In vijf sportzaken steelt hij kleding, waaronder twee shirts bij de Feyenoord Fanshop.
“Hij staat duidelijk op de camerabeelden”, zegt de officier van justitie. “Het zijn vervelende, overlast gevende feiten. De samenleving draait op voor de diefstallen. De prijzen worden daardoor hoger. En het leven wordt toch al duurder. Meneer zegt dat zijn spullen zijn gejat in het asielzoekerscentrum in Gilze waar hij woont en dat hij geen geld heeft om nieuwe te gaan kopen.”
Het vonnis
Het is een zaak die nauwelijks een kwartier in beslag neemt. Twee kompanen van Solomon zijn namelijk een maand eerder al veroordeeld voor dezelfde diefstallen. “Samen uit, samen thuis”, oordeelt de rechter. “Er is nogal wat gestolen en daarom krijgt hij dezelfde straf. Dat zijn spullen weg zijn, dat is geen reden om zelf te gaan stelen.” Solomon krijgt drie weken cel opgelegd.
3. De hazewind
De meest opmerkelijke zaak deze middag is toch wel die van de 50-jarige Mieke uit Rotterdam. Ook zij is er niet. Dat is geen totale verrassing, omdat ze waarschijnlijk dakloos is. Mensen zonder vast adres laten, begrijpelijk wellicht, hun zaak relatief vaak schieten. Mieke verbleef in de vrouwenopvang, maar daar is ze nu niet meer.
Op 14 augustus 2021 vraagt de verdachte of ze de hond mag aaien die net door haar baasje wordt vastgemaakt bij de Albert Heijn. Het is ochtend en Mieke zit te bedelen voor het filiaal. Dat mag. De rechter vertelt dat de razendsnelle hazewind lang blond haar heeft en Rita heet. “Als de eigenaar even later met zijn boodschappen terug is, zijn Mieke en Rita verdwenen. De eigenaar doet meteen aangifte en de politie gaat zoeken.”
De verdwijning vindt plaats in de ochtend en verdraaid… laat een zoekende agent nu net die middag een vrouw met een hazewind over de Heemraadsingel zien wandelen. Ze voldoen allebei aan het signalement. “De hond reageert als ze door de politieman wordt aangeroepen met ‘Rita’. En de chip klopte ook”, schets de rechter de situatie. “Ze gaan allebei mee naar het bureau.”
Op het bureau heeft Mieke wel een verklaring voor de aanwezigheid van Rita. “Ik heb hem van een klein meneertje gehad”, zegt ze. Misschien bedoelt ze de eigenaar die ze zag bij de supermarkt. Maar dat is niet geloofwaardig, vindt de officier. “Er is heel wat aan de hand met mevrouw. Je kunt spreken van verminderde toerekeningsvatbaarheid. Ik acht haar schuldig, maar zonder strafoplegging. Het is bovendien een gedateerd feit.”
Het vonnis
“Het is jammer dat er niet meer bekend is”, zegt de rechter. “Dit is een vage situatie. Ze komt niet over alsof ze beseft wat ze doet. Ze is momenteel helaas onvindbaar. Een taakstraf heeft geen zin, net als een celstraf of een geldboete.” De rechter gaat mee met de officier en acht Mieke schuldig, maar geeft geen straf. Het stelen van Rita komt wel op haar strafblad te staan.
De namen van de verdachten zijn gefingeerd. De redactie van Rijnmond kent hun ware identiteit.
Dit is een verhaal van Maurice Laparlière voor onze mediapartner Rijnmond.