Door Barbara Visscher
Karel Spitsbaard uit Papendrecht had een moeilijke jeugd en schreef daar een boek over. Nu is hij met zijn debuutboek Oma’s die katten eten genomineerd voor drie prijzen van de Literaire Parel. “Ik vind het een eer dat ik genomineerd ben.”
Voor Spitsbaard begon het allemaal zo’n twee jaar geleden, toen hij door iemand anders op het idee werd gebracht om een boek te schrijven. “Een bekende van mij zei: ‘Het lijkt alsof jouw leven over rozen gaat. Volgens mij heb je nog nooit iets meegemaakt’. Ik reageerde: ‘nou, ik denk dat ik daar wel een boek over kan schrijven’.”
Zijn vrouw stond naast hem en zei dat Karel dat gewoon moest doen. “Ik dacht: waarom ook niet? Ik ben nog diezelfde avond begonnen met schrijven.”
‘Oma’s die katten eten’ vertelt het verhaal van zijn jeugd en de impact die de armoede van zijn ouders en generaties daarvoor hebben gehad op zijn leven. Hij maakte hierdoor verkeerde keuzes en belandde in het criminele milieu. Toch wist Karel zich hier op eigen kracht uit te worstelen. “Het is een autobiografische fictie, dus sommige dingen in het boek zijn een beetje aangedikt”, vertelt Spitsbaard.
Waarom deze titel?
Het klinkt nogal luguber: oma’s die katten eten. Waarom deze titel? Die verwijst naar de oma van Spitsbaard die in de hongerwinter een kat heeft opgegeten, legt hij uit. “Mijn oma en opa waren op zoek naar suikerbollen en bloembollen, maar ze vonden niks. Ze hadden dus geen eten. Mijn opa kwam vervolgens onderweg in Den Haag een kat tegen en heeft deze kat in een zak meegenomen naar huis. Daar hebben ze hem gevild en opgegeten”, zegt Spitsbaard.
Spitsbaard vond het een goede titel, omdat zijn boek gaat over het maken van de juiste keuzes. Zijn oma moest een keuze maken die ze eigenlijk liever niet wilde maken. Ze moest kiezen tussen verhongeren óf een kat opeten, en koos noodgedwongen voor dat laatste. “Het is ook een titel waar mensen nieuwsgierig van worden.”
Volg ons ook op ons WhatsApp kanaal: https://whatsapp.com/channel/0029VaoRvYF6rsQtr0tBRu3u