Door Corrado Francke
Twee grote gebeurtenissen in het leven – trouwen en rouwen – staan centraal in een tentoonstelling van museum De Koperen Knop. De expositie laat zien hoe beide momenten in de Alblasserwaard tussen 1900 en 1960 werden beleefd, elk met hun eigen rituelen, kleding en gebruiken.
“De ruimte is in tweeën gedeeld: een witte kant voor het trouwen en een zwarte kant voor het rouwen,” vertelt Liesbeth Leenman van de expositiecommissie. “We zagen dat er veel overeenkomsten zijn. Beide dagen worden zorgvuldig voorbereid, hebben een ceremonie, vervoer en een gezamenlijke maaltijd. Alleen de sfeer is natuurlijk heel anders.”
Meer dan honderd trouwfoto’s
In het trouwgedeelte is te zien hoe de bruiloft zich door de jaren heen ontwikkelde. Vroeger trouwden mensen vaak in het zwart, later werd wit de standaardkleur. Rondom de vitrines staan trouwjurken, sluiers en accessoires uit de eerste helft van de vorige eeuw. Ook zijn er meer dan honderd trouwfoto’s te bekijken.
“Het is leuk om te zien hoe de mode en gebruiken in de loop der tijd veranderden”, zegt Leenman. “En veel van de jurken komen gewoon uit ons eigen depot of zijn door inwoners uitgeleend.”
LEES OOK: Museum De Koperen Knop zoekt trouwfoto’s
Zwart als teken van respect
Het rouwgedeelte toont het tegenovergestelde beeld: soberheid en ingetogenheid. Er zijn rouwjurken, kaarten en sieraden te zien, waaronder brosjes waarin haar van de overledene is verwerkt. “Vroeger was rouwkleding heel bewust gekozen”, legt Bartha de Kok uit. Zij maakt ook deel uit van de expositiecommissie bij De Koperen Knop. “Mensen droegen geen goud, alleen zilver mocht. Zelfs de horlogeketting werd vervangen door een zwarte stoffen band.”
Een van de opvallendste stukken is de kleding van een begrafenisdienaar. Aan het aantal zilveren tressen was te zien hoe rijk of arm de familie was. “Een arme begrafenis had maar één tressen, een rijke twee met zilverwerk”, vertelt De Kok. “Ook het aantal paarden voor de koets gaf dat verschil aan.”
Niet luguber, wel leerzaam
Hoewel het onderwerp gevoelig lijkt, is de tentoonstelling allesbehalve somber. “We wilden geen lugubere sfeer”, benadrukt het commissielid. “Het is juist interessant om te zien hoe mensen vroeger met zulke grote momenten in hun leven omgingen.”
Ook Leenman is tevreden over het resultaat: “We zijn er bijna een jaar mee bezig geweest, van idee tot opbouw. De reacties zijn heel positief. De directeur noemde het een chique tentoonstelling.” Bekijk ook de reportage over de tentoonstelling op ons YouTube-kanaal.
Volg ons ook op ons WhatsApp kanaal: https://whatsapp.com/channel/0029VaoRvYF6rsQtr0tBRu3u