In een post op haar LinkedIn pagina geeft oud-wethouder Sophia de Keizer vandaag haar visie op de stappen die zijn genomen na haar ingediende ontslag naar aanleiding van onder meer het collegevoorstel AMV locatie Weteringsingel. Zij doet dat met als ondertitel: “Hoe de slager haar eigen vlees keurt en waarom ik niet meewerk aan de reconstructie.”
In haar betoog geeft De Keizer aan dat ze haar twijfels heeft over de wijze waarop er opdracht is verstrekt aan een onderzoeksbureau. In het deelnemersveld van de reconstructie ontbraken in haar ogen BIZ, OVP, de VVE en onder meer de indieners van het Facebookparticipatie traject en het W.O.O. onderzoek.
Over de onderzoeksvraag schrijft de oud-wethouder: “De geformuleerde onderzoeksvragen richten zich op minimale, wettelijk deugdelijkheid en zorgvuldigheid bij belangenafweging, maar waarom zou je genoegen nemen met minimaal, als een collegevoorstel maximale impact heeft op de Papendrechtse samenleving? De échte onderzoeksvraag zou moeten zijn: Heeft het college van B&W rechtmatig en zorgvuldig gehandeld t.a.v. het voorstel AMV locatie Weteringsingel en kan de gemeenteraad op basis daarvan een weloverwogen besluit nemen over het al dan niet intrekken van het voorstel?”
Aan het slot van haar betoog stelt zij drie vragen aan de gemeenteraad:
– Bent u het met mij eens dat er volledig onderzoek moet komen en geen reconstructie van het proces?
– Bent u het met mij eens dat de burgemeester niet de opdrachtgever van het onderzoek mag zijn?
– Bent u het met mij eens dat een ander – echt onafhankelijk – bureau het onderzoek moet uitvoeren?
Sophia de Keizer sluit af met een persoonlijke boodschap: “Omdat alle communicatie via de burgemeester moet verlopen, heb ik de raadsleden niet rechtstreeks benaderd. Mijn boodschap is geen politiek spel. Aan iedereen die op mij heeft gestemd wil ik laten weten dat ik, ondanks het verzoek, niet terugkeer op de kieslijst van de Papendrechtse VVD. Ook zijn er geen plannen voor een terugkeer in de politiek. Een van de redenen om mij bezig te houden met de Papendrechtse politiek was om het vertrouwen in de politiek te vergroten, dat vertrouwen is momenteel ver te zoeken. Ik zie af van het verlenen van medewerking aan een voortdurende herhaling van patronen en sluit dit hoofdstuk af met bovenstaand advies, de verantwoordelijkheid ligt nu echt elders.”