REGIO – Het nieuwe boek ‘De schilders van de Biesbosch’ door Wim van Wijk en Pieter C. Jorissen laat zien dat iedere kunstenaar op zijn eigen manier de schoonheid van dit uitzonderlijke landschap heeft proberen vast te leggen. Van verdronken polder, dichtslibbend moeras en labyrinth van waterwegen, wilgen en riet tot nationaal park met Ruimte voor de Rivier: de Biesbosch is een landschap waar cultuur, water en woeste natuur met elkaar wedijveren. Ingrediënten die grote aantrekkingskracht uitoefenen op kunstenaars. Maar de Biesbosch is ook een plek waar de kunstenaar op zichzelf was aangewezen. Er is nooit een kunstenaarskolonie ontstaan.
In de 17e en 18e eeuw werden vooral vormen van vermaak vastgelegd: ijspret, een jachttafereel of een uitje in de vorm van een boottochtje naar Huis ter Merwede. In de 19e en 20e eeuw werden de kunstenaars meer aangetrokken door de natuur: de grienden vol grillige wilgen, bij eb droogvallende modderplaten, gorzen met wuivend riet, bloeiende dottervelden. Daarvan getuigen werken van Marinus Reus, Elias Boonen, Bernard Koldeweij, Cor Noltee, Thomas van Heck en Steef Wijnhoven. Ook hedendaagse kunstenaars laten zich inspireren door de Biesbosch: Henk van Dalen, Sjane de Haan en Rutger van Bruggen.