Deze dagen schalt de Top 2000 weer uit de speakers. Op nummer 1509 staat een nummer dat in meerdere opzichten opvallend is. Het is van de Nederlandse formatie de Nits, een band die al veertig jaar tamelijk eigenzinnige muziek maakt. Ze hebben, buiten Nederland, een kleine maar trouwe aanhang in meerdere landen in Midden- en Noord-Europa.
De titel Nescio (Latijn voor ‘Ik weet het niet.’) is het pseudoniem van de Nederlandse schrijver J. H. F. Grönloh die leefde van 1882 tot 1961. Zijn bekendste werk is de novelle De Uitvreter uit 1911 en daar gaat het liedje van de Nits over.
De hoofdpersoon in het verhaal heet Japi. Iemand die overal schulden maakt en niet al te veel uitvoert. Zijn enige doel is zich te bekwamen in het versterven. Hij ziet dat als een soort van opgaan in de natuur. Op een boot laat hij zichzelf ook vooral erg graag nat worden omdat je dan dichter bij de natuur bent. Ik denk nog wel eens aan deze passage als ik een keer zeiknat geregend ben. Niet zeuren, zeg ik dan tegen mezelf, neem een voorbeeld aan Japi.
Als zijn onbereikbare liefde Jeanne ook nog sterft en hij geen ideaal meer te verwezenlijken ziet, trekt hij naar Nijmegen en ten slotte stapt hij van de spoorbrug over de Waal. ’t Is jammer dat de tekstschrijver van het liedje, Henk Hofstede, dit heeft verwoord als “I jumped off a Bridge” want ik vind van een brug stappen toch wezenlijk anders dan van een brug springen.
Er is echter een nog veel groter verschil tussen de liedtekst en het verhaal. Henk Hofstede vond dat het verhaal positief moest eindigen en daarom liet hij Japi doorzwemmen naar Italië en opnieuw tot leven komen in de Renaissance. Hij nam het woord wedergeboorte dus letterlijk. In interviews vertelde hij dat hij ook nog het idee gehad had om Willy Alberti te vragen om mee te zingen aan het eind, in het Italiaans. Dat laatste is niet gelukt en dat is eigenlijk maar goed ook, want ik word elke keer nog ongelofelijk blij van het prachtige instrumentale eind dat iets hemels heeft.
Hoe dan ook, ik vind de schrijver Nescio, ondanks zijn kleine oeuvre, één van de allerbeste die we hebben. Zo is het ook in de Top 2000, tussen alle wereldhits van Queen, de Beatles, Coldplay etcetera vind je vaak weer onverwachte of haast vergeten pareltjes. Ik ga toch maar weer luisteren.