In de Volkskrant van vanmorgen las ik een artikel met als kop “Amerikaans Congres wil in unieke hoorzitting de ‘geheimhouding’ over ufo’s doorbreken.” In het artikel zelf lees ik dat The New York Times in 2017 al onthulde dat het Pentagon heimelijk een, inmiddels stopgezet, ufo-onderzoeksprogramma runde. Sinds die tijd is het onderwerp steeds meer uit het verdomhoekje gekomen en vandaag is er een publieke hoorzitting over.
Wat vind ik zelf eigenlijk van dit fenomeen, vraag ik me af. Geloof ik in ufo’s? Ik beschouw mezelf als een hoger opgeleid kritisch denkend persoon die niets zo maar aanneemt, zelfs niet als het beweerd wordt door mensen die als autoriteit worden beschouwd. En ook andersom: als het bestaan van iets ontkend wordt, slik ik dat ook niet klakkeloos. Fijn dat ik mezelf zo beschouw maar als men mij op de man af vraagt of ik in Ufo’s geloof zeg ik dan ja of nee?
Waarschijnlijk geef ik een antwoord in de trant van “ik kan zelf natuurlijk niet beoordelen of ufo’s bestaan maar ik heb er nooit een overtuigend bewijs voor gehoord of gezien al is het natuurlijk wel zo dat er dingen bestaan waar de mensheid totaal geen weet van heeft.” Als men mij vervolgens probeert te dwingen tot een keuze ga ik iets zeggen als “ja, maar wat versta je eigenlijk onder een ufo? Kan dat een geheime drone zijn van Vladimir Poetin, een speeltje van Elon Musk die vast aan het invliegen is voor zijn reis naar Mars of bedoel je een vliegend object dat bestuurd wordt door buitenaardse wezens?” Als ik die vraag stel win ik tijd en kom ik in elk geval over als een intelligent iemand.
Wanneer zou ik werkelijk in ufo’s gaan geloven? Bij zichtbaar bewijs. Maar ja, tegenwoordig is het erg makkelijk om foto’s te manipuleren. Zichtbaar bewijs dan plus de onderbouwing van iemand. Ja, maar wat voor iemand dan? Geen Amerikaans congreslid. Sowieso geen politicus. En sowieso geen Amerikaan. Liefst een Nederlander. Liefst een Nederlandse wetenschapper uit de bèta hoek. Geen vage alfa. Is eentje genoeg? Nee, natuurlijk niet. Een legertje. Een stuk of vijftig minstens die ook gesteund worden door De Volkskrant, het NRC én het Parool. En dat ik het gevoel heb dat minstens drie van mijn vrienden het met me eens zijn.
Is dat nou kritisch of is dat laf? In elk geval zal het nog wel even duren voor het zover is. Gelukkig, dan heb ik nog even geen standpunt.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl