ROTTERDAM – “Ik heb de politie verteld dat je huis vandaag je graf zal zijn.” Het zijn heftige berichten en soms stuurt Sander er wel honderd per dag. Zijn ex Ezra* is het spuugzat. De rechter gaat Sander waarschijnlijk straffen, omdat hij een stalker is. Maar de dame in de zwarte toga wil de vervelende situatie tussen Sander en Ezra ook verbeteren.
“Jammer. We hadden samen kunnen kijken of we de tanker een duw konden geven om hem zo in een betere baan te krijgen.” Sander is er niet bij en dat vindt de rechter een tegenvaller. Hij zit namelijk in het buitenland en had een ticket om naar Rotterdam te komen. Maar volgens zijn advocaat was er een probleem met zijn paspoort. Ezra, de ontvanger van al die vervelende berichten, is wel in de Rotterdamse rechtbank. Vorige week heeft ze wederom aangifte heeft gedaan. Het was weer helemaal mis.
“Het contact over de opvoeding van uw zoon ging niet goed. Hij kon niet verkroppen dat u een eigen leven ging leiden”, leest de rechter voor uit haar dossier. “Hij stuurde u soms zestig tot honderd berichten per dag. Hij belde u op uw directe nummer en hij belde u via de spoedlijn van uw praktijk. Collega’s van u raken daardoor over hun toeren.” Ezra is werkzaam als medicus en moet daarom bereikbaar zijn. Dat weet Sander. Dus misbruikt hij ook haar alarmnummer dat ze altijd opneemt.
De boze ex blokkeren ging niet, legt de rechter uit, want hij had een enorme hoeveelheid prepaidkaarten met allemaal verschillende nummers. “Hij loopt daar zelfs over op te scheppen.” Het zijn bedreigende berichten en telefoontjes. ‘Je bent vanaf nu dood.’ En: ‘Zeg vaarwel tegen je familie.’ De rechter vat de mogelijke reden samen. “Eigenlijk heeft hij altijd gedacht dat u weer samen kon komen. Maar dat wilde u echt niet.”
Harde klap
Vorig jaar juni loopt het echt uit de hand. “U gaat naar de school van uw zoon om hem op te halen. U heeft een al slecht voorgevoel en daarom gaat u samen met een vriendin. U zit in de regen te wachten in de auto. Daar is hij ineens. Hij bonkt hard met zijn vuist op de voorruit. U schrikt enorm.” Het zijn zulke harde klappen dat het raam twee krassen oploopt. Het gaat vandaag daarom niet alleen over bedreiging en stalking, maar ook over vernieling.
Zelf ontkent Sander, zegt de rechter die put uit de verhoren. “Ze wil mij alleen maar in de gevangenis krijgen, zegt hij. Zijn enige doel zou zijn dat hij zijn kind weer kan zien.” Ezra heeft dus pas wéér aangifte gedaan. “Mijn zoon was jarig”, zegt ze. “Hij bleef hem de hele dag bellen, maar mijn zoon wil dat niet. Mailen, appen, geluidsberichten, van alles. Hij ging zelfs een café in en vroeg of hij daar toestellen mocht lenen. Hij belde me vanaf tig nummers.”
Aan zijn zoon zou Sander dan vragen of hij zijn toestel aan zijn moeder wil geven. Dat is niet prettig, zegt Ezra. “Hij moet er niet tussen zitten. Het gevolg is dat onze zoon thuis voortdurend van boven naar beneden loopt met zijn telefoon.” Het gaat zelfs zover dat de zoon de hele dag bereikbaar zou moeten zijn voor zijn vader. Dan stelt de rechter een belangrijke vraag aan Ezra. “Wat vindt u een goede oplossing?” Er volgt een lange stilte. “De oplossing ligt bij hem. Niet bij mij.” Er is inmiddels een stopgesprek geweest tussen Sander en de politie. En Ezra draagt nu een speciale knop om alarm te kunnen slaan als dat nodig is.
Duidelijkheid
Ieder verhaal in de rechtbank heeft twee kanten en de afwezige Sander heeft een advocate die hem verdedigt. “Ik weet dat meneer vooral contact met zijn kind wil. Niet mevrouw terugkrijgen. Het is geen schoonheidsprijs, maar als meneer gefrustreerd raakt, wordt hij grof.” Zoals ‘je huis zal je graf zijn’ geeft de rechter als voorbeeld. “Ja, precies.”
Er is gelukkig wel hoop voor de toekomst. “Mijn cliënt heeft toegezegd dat hij terug in Nederland een advocaat inschakelt om nieuwe afspraken te maken. Eens per twee weken in het weekend, dat ging goed. Tot de boel escaleerde.” Het gaat niet goed met Sander, vertelt zijn advocaat. “Dat komt door familieomstandigheden, maar ook door wat er is gebeurd. Dat hij door de politie is opgehaald, maar ook doordat hij zo tekeer ging.” Daarmee doelt ze vermoedelijk op de toestand in de regen bij school. “Hij had een andere weg moeten bewandelen. Maar u moet weten dat hij zijn zoon wil zien. Hij wil duidelijkheid, contactmomenten met zijn zoon en hulp van de reclassering.”
“Dit is niet de manier om contact af te dwingen”, zegt de aanklager als ze haar eis gaat formuleren. “Verdachte kon een ‘nee’ niet aanvaarden. Dit is respectloos. Hij heeft enkel oog voor zichzelf. Een taakstraf vind ik niet passend. Hij is niet in Nederland en de kans is klein dat hij die gaat uitvoeren. Maar direct de gevangenis in gaat me ook te ver.” Daarom eist ze drie maanden voorwaardelijke gevangenisstraf en een contactverbod voor twee jaar. “Als er een kind in de relatie is, moeten beide partijen zich aan de omgangsregeling houden.”
Het vonnis
“Het is extra kwalijk dat meneer op de spoedlijn belt. Dit gaat veel en veel te ver”, opent de rechter haar vonnis. “Ik vind de krassen bewezen, hij slaat met zijn mobiel. Als vader heeft hij recht op contact, maar dan wel volgens de afspraak. Het is niet goed voor een kind om 24 uur per dag bereikbaar te zijn.” De rechter legt de voorwaardelijke celstraf en het contactverbod op. Ook stelt ze paal en perk aan het bellen met de zoon: maximaal twee pogingen per dag en alleen tussen zes en zeven uur ’s avonds. “Als hij op een ander moment belt, loopt hij risico op gevangenisstraf.”
*De naam van de verdachte en zijn ex zijn gefingeerd. De redactie van Rijnmond kent hun ware identiteit.
Dit is een verhaal van Maurice Laparlière, voor onze mediapartner Rijnmond.