Veelvuldig aanbellen, brieven sturen en een telefoon hacken: Anne is diep gekrenkt als ze door haar vriend uit huis wordt gezet

0
235

REGIO – “Mevrouw is veelvuldig door zijn straat gereden, heeft vaak aangebeld, opgebeld, mails en brieven gestuurd. Verder heeft ze een GPS-tracker onder zijn auto geplaatst en zijn telefoon gehackt. Daardoor kon de verdachte de online activiteiten van meneer zien. Mevrouw heeft ook mensen langs gestuurd. Meneer vraagt 2500 euro schadevergoeding voor dit alles.” De officier van justitie zet kort, maar krachtig de verdenkingen op een rij. De emoties zullen deze zaak oplopen. Anne* is diep gekrenkt.

“Hoe gaat het nu met u?”, vraagt de rechter. “Het gaat goed”, antwoordt Anne. “Ik heb mijn werk bij de tandarts weer terug. Ik heb hem één keer gesproken en dat ging goed. Nu is het rustiger. Het is eigenlijk stil.” Anne zit monter in de rechtbank en vertelt gedetailleerd. De late twintiger lijkt blij te zijn dat ze haar kant van het verhaal kan laten horen.

“De GPS-tracker onder zijn auto heb ik niet geplaatst. Een andere ex probeert dat in mijn schoenen te schuiven.” De voormalige geliefde van Anne zit niet in de zaal. Bij hem zat dus een apparaatje onder zijn auto, waarmee hij altijd kon worden gevolgd. Anne heeft alleen haar advocaat meegenomen naar de Rotterdamse rechtbank. “Die tracker, daar kan ik me niet in vinden. De andere dingen heb ik wel gedaan. Het was pure onmacht. Ik ben alles verloren. Ook mijn werk.” Dan vertelt ze in detail en zelfbewust wat er allemaal precies is gebeurd.

Doorgedraaid
“Hij had een huis gekocht. Ik heb met alles meegeholpen, van A tot Z. Ik heb er 20 duizend euro ingestopt. Dat geld hadden mijn ouders voor me gespaard. Daarna ben ik eruit gezet, van de ene op de andere dag. Hij heeft mijn geld vergokt door zijn verslaving.” De sfeer in de verder lege zaal slaat om, Anne huilt. “Het was geestelijke marteling. Ik ben daarna doorgedraaid.”

“Hij liet een nieuwe schuifpui plaatsen, terwijl hij me nog 8 duizend euro schuldig was. Dat was de afbetalingsregeling die mijn ouders met hem hadden getroffen. Die pui was een trigger om vaker te gaan kijken. Wat sjouw je nu allemaal? Zelfs op mijn vader reageerde hij niet meer. Met héél veel moeite heeft hij uiteindelijk betaald.”

De rechter put uit zijn dossier. “Er is een STOP-gesprek met de wijkagent geweest in januari. Maar dit speelt allemaal vanaf maart. Na het gesprek doet u de dingen waarvoor u hier zit. Bijvoorbeeld de app op zijn telefoon installeren.” De tranen stromen nu echt over de wangen van Anne. “Ik vind het oprecht een vies spelletje dat hij meer geld wil. Hij zou zelf eens moet ervaren hoe het is als je eruit gezet wordt en al je geld wordt vergokt! Maar nu word ik weggezet als een gek.” Het is duidelijk: ze is nog altijd woedend.

Borderline
Het is nu de beurt aan de rechter. “Er zijn wel meer mensen die nog geld krijgen van iemand anders. En meneer zegt: ik kon niet daten. Iedereen met wie ik een date had, kreeg meteen met mevrouw te maken.” Dat slaat op het meekijken op zijn telefoon, Anne wist precies met wie haar ex afsprak. Ze is rustiger nu. “Ja, dat snap ik. Maar ik ben ook mijn baan verloren. Dat heeft me totaal opgevreten.”

Dan komt de advocaat van Anne aan het woord. “Ze werkt nu veertig uur en dat gaat fijn. Maar mijn cliënt heeft mogelijk ook borderline. Ze was destijds erg van het padje af. Er is kans op herhaling. In het rapport staat dat ze de neiging heeft zich koppig vast te bijten in haar eigen gelijk.” Daar reageert Anne op. “In die situatie wel, ja. Als je geld wordt vergokt en jij oud vuil bent, dan wel ja. Maar ik wil dit nooit meer. Ik wil alleen maar mijn eigen huisje.”

Het verhaal van de advocaat heeft iets geraakt bij Anne. Ze huilt hartverscheurend met flinke uithalen. “Het is zó oneerlijk dit. Wil hij nog geld ook! Alleen maar om te gokken. Hoe walgelijk om nog meer geld aan me te durven vragen! Ik ben al zoveel kwijtgeraakt.”

750 euro
“Het zit heel diep, de emotie komt boven als erover wordt gesproken”, vat de officier van justitie de situatie in de zaal zakelijk samen. “Mevrouw heeft meneer veelvuldig lastig gevallen. De GPS-tracker kan ik niet hard maken, maar de rest… dat is nogal wat. De impact op hem moet niet worden onderschat. Meneer voelde zich bekeken en niet fijn in zijn eigen huis. Mevrouw zegt: ik voelde me zo gekrenkt. Maar dit is echt heel heftig.” Anne buigt ondertussen haar hoofd en schudt van nee.

Ook al begrijpt de officier het verdriet en de boosheid ergens wel, toch vindt ze het geen excuus voor wat Anne heeft gedaan. “Het kan niet zo zijn dat we zelf gaan bepalen wat goed en fout is. We kunnen niet goedpraten wat er is gebeurd. Een straf is voor mij niet nodig, maar wel een schadevergoeding aan meneer. Mevrouw is over grenzen gegaan en goed ook.” Ze vindt 750 euro een redelijk bedrag. Op stalking kan een flinke taakstraf staan of zelfs een gevangenisstraf van drie jaar.

De advocaat van Anne vraagt de rechter om mildheid. “Mevrouw heeft tijd en geld gestoken in een woning die niet op haar naam staat. Dan wordt ze er vervolgens uitgebonjourd. Meneer heeft 8 duizend euro betaald, maar wel pas nadat hij op zijn knieën was gedwongen. Hij is ook zeker geen makkelijk mens. Hij gokt en dat gaat ten koste van mevrouw.”

Het laatste woord is aan Anne zelf. Ze is woedend nu, huilt en praat hortend en stotend. “Die gozer is echt geschift! Nu zeker bijna duizend euro betalen terwijl hij al 10 duizend euro heeft vergokt! Dat is onmenselijk, dat stop ik liever in mijn eigen huis. Ik kan er niet tegen, het is niet eerlijk! Hij is ziek in zijn hoofd!”

Het vonnis
“Vreemdgaan, oplichting, mensen maken nare dingen mee”, opent de rechter zijn vonnis. “Dat is vreselijk, maar hoort ook bij het leven. Dat kun je niet zelf oplossen met strafbare feiten. Ik ga mee met justitie, dat vind ik redelijk. Ik zie dat meneer u veel leed heeft aangedaan. Ik zie dat het u veel pijn doet, misschien zelfs fysiek.”

Anne vindt het niet eerlijk en verlaat geëmotioneerd de rechtszaal. Ze zal haar ex 750 euro moeten betalen.

*Vanwege privacyredenen is de naam van de verdachte gefingeerd. De redactie van Rijnmond kent haar ware identiteit.

Dit is een verhaal van Maurice Laparlière voor onze mediapartner Rijnmond.