Gisteren las ik in de Volkskrant onder de kop ‘Stoempen tegen regen en wind in’ dat de omstandigheden bij het NK Tegenwindfietsen over de Oosterscheldekering niet beter hadden kunnen zijn, namelijk Windkracht 7 tot 8, gevoelstemperatuur 3 graden, met regen, wind en zand in het gezicht.
Ik ben het daar niet mee eens. Windkracht 7 is een briesje. Vanaf 10 wordt het pas serieus. Pas als de storm zo sterk is dat we haar een naam gaan geven wordt het vermeldenswaard.
Dan die gevoelstemperatuur. Drie graden? Dan heb je dus mooi voor niks die krant onder je trui gedaan. Regen, wind en zand in je gezicht? Pppff, nou het is wat. Hadden ze niet even kunnen wachten op sneeuw en hagel.
Verderop lees ik dat het gaat om een afstand van 8,5 kilometer, zuidwaarts over de deltawerken. Volksverlakkerij! Alsof je binnen 8,5 kilometer meer dan één deltawerk zou tegen komen. Hoezo beginnen ze niet in Den Helder? Van Den Helder naar Duinkerken moet makkelijk kunnen. Duinkerken klinkt trouwens ook een stuk heftiger dan Neeltje Jans.
O ja, ze rijden op een fiets zonder versnellingen! Het moest er verdomme nog bijkomen ook. Dat je een beetje kan zitten terugschakelen op zo’n fiets als het effe te zwaar wordt. Ik geloof wel dat ze allemaal op dezelfde fiets rijden en ik ga er van uit dat het zo’n zware zwarte opa-fiets is.
Of ik denk dat Tegenwindfietsen een Olympische Sport kan worden? Ik denk van niet. De Olympische Spelen is een wedstrijd voor kinderen die in hippe modieuze kleding een beetje lopen showen op een skateboard of snowboard.
Soms is er een uitzondering. Ireen Wüst won gisteren op 35-jarige leeftijd voor de 12e keer een Olympische medaille op haar vijfde Olympische Spelen. Dat is ook logisch. Heb je weleens gezien hoe Wüst er uit ziet als ze zich opdoft voor bijvoorbeeld het jaarlijks Sportman en -Vrouw van het Jaar Gala? Hoe modieus haar haar dan ook geknipt is, hoe glitterig de jurk die ze aan heeft en hoe hoog de hakken die ze draagt, ik zie een vrouw die op een opoefiets rijdt. Met zijtassen gevuld met 5 kilo Noord-Bevelandse aardappels aan iedere kant. Voor het evenwicht.
Ik denk dat ze over vier jaar nog een keer een medaille kan winnen. Hoe dat komt? Door de fiets zonder versnellingen waarop, ik weet het zeker, haar moeder en haar oma ook heeft gereden. Leve de Oosterscheldekering, leve storm Corrie!
Reacties naar: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl