Op de laatste dag van onze vakantie rijden mijn vrouw en ik terug van Frankrijk naar Nederland. Over een uur of zes zijn we thuis. Ik denk aan wat ik zal voelen als ik mijn huiskamer binnenstap. Vroeger toen we nog kampeerden ervoer ik bij thuiskomst altijd een enorme luxe en weelde waarover ik me verwonderde. Iets simpels als vloerbedekking trof me dan als een zee van warmte en comfort. Logisch natuurlijk als je weken lang op een tentzeil geleefd hebt.
Sinds we in hotels verblijven heb ik dat niet meer, maar toch overvalt me bij de eerste aanblik van mijn woonkamer na een reis nog steeds een bijzonder gevoel. Het is nog steeds een soort van verwondering maar dan meer zo’n korte sensatie van “o, ja, natuurlijk, ik heb van die blauwe Gispen eetkamerstoeltjes, een knalrode bank en een Rietveldlamp.” Dat was ik natuurlijk niet vergeten, maar doordat ik die dingen een paar weken niet gezien heb word ik er toch door verrast. En ik vind dat wel aangenaam.
Na een tijdje dwalen mijn gedachten naar andere zaken die horen bij zo’n terugreis zoals het vermijden van files, het zorgvuldig timen van het legen van de blaas tegelijk met het vullen van de maag en de benzinetank. Als we na een uur of acht, want twee uur vertraging opgelopen, in Papendrecht arriveren en we onze woning betreden beleef ik, gek genoeg, helemaal niet de korte sensatie waar ik het over had. Het hele meubilair laat mij volkomen koud. Ik ben daarover best een beetje teleurgesteld en vraag me af hoe het komt. Is het misschien gewoon tijd om te verhuizen?
Zodra ik er ’s avonds wat langer over na kan denken weet ik het antwoord: je raakt natuurlijk absoluut niet verwonderd over iets als je van te voren al verwacht dat je verwonderd gaat raken.
Als ik die gedachtegang doortrek concludeer ik dat ik me eerlijk gezegd, in zijn algemeenheid niet zo vaak meer verwonder. Zelfs niet over het mooie Franse heuvellandschap.
Ik besluit ook dat ik daar iets aan ga doen. Ten eerste ga ik alleen nog maar naar streken op vakantie waar ik nooit eerder geweest ben, ik bekijk geen folders en ik vermijd elke vorm van voorpret door mezelf te dwingen niet van te voren aan die vakantie te denken. En als zelfs dat allemaal niet helpt dan ga ik gewoon weer kamperen. Dan weet ik in elk geval zeker dat de thuiskomst zeer aangenaam zal zijn.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl