ROTTERDAM – Op 23 oktober 2021 belt zij zelf 112 om te melden dat haar man is gestoken. “Ik ben slecht, ik ben slecht. Maar ik deed het niet expres.” Als de politie in de Guido Gezellestraat aankomt, treft zij de vrouw in de keuken, haar man in haar armen, in een grote plas bloed. Reanimatie heeft geen zin meer. Was het doodslag of een ongeluk? Dat is de inzet van de rechtszaak vrijdag in Rotterdam.
Wil C.(38) is sinds augustus op vrije voeten. Ze arriveert op de rechtbank samen met veel familieleden die haar steunen, omhelzen. Voor hen is er geen twijfel dat de vrouw uit Papendrecht onschuldig is.
Ze vertelt aan de rechter over de ruzie op die 23e oktober. “Hij was boos omdat we geen seks hadden gehad de dag ervoor. Ik deed mijn trouwring af, legde hem op tafel en zei: ‘het kan zo niet verder gaan’. Toen ben ik in de keuken gaan zitten op een krukje om naar muziek te luisteren.”
Een beest
In haar lezing komt haar echtgenoot dan de keuken in, slaat de telefoon uit haar handen en grijpt haar bij de keel. “Hij wilde niet stoppen en riep ‘kutwijf, ik maak je morsdood’. Even later begon hij me te betasten. Hij was woedend, ik heb hem nog nooit zo gezien. Hij leek wel een beest, ik was doodsbang.”
De scene in de keuken is door de politie nagespeeld in de woning in Papendrecht. De beelden van de reconstructie worden in de rechtszaal vertoond. We zien hoe Wil C. een vleesmes van het aanrecht pakt en dat omhoog houdt, als afweer tegen haar man. “Ik had niet verwacht dat hij op mij af zou komen, maar omdat hij doorliep ging dat mes zo recht zijn borst in.”
Bij het eerste verhoor bij de politie maakt ze nog wel stekende bewegingen, maar later is zij beslist: zij heeft niet gestoken, het slachtoffer is zelf in het mes gelopen. De patholoog die de wonden heeft onderzocht, kan geen uitsluitsel geven. De wond is ondiep en op een ongelukkige plek. “In het mes lopen of actief steken, beide scenario’s zijn even waarschijnlijk.”
10-jarig zoontje wil papa reanimeren
Tijdens het drama zijn twee van de drie kinderen van het echtpaar in de woning aanwezig, maar zij zitten op hun kamer en hebben het zelf niet gezien. De oudste dochter komt later thuis. De 10-jarige zoon die op het geschreeuw afkomt, probeert zijn vader nog te reanimeren. De 41-jarige man sterft ter plaatse.
De kinderen vertellen de recherche over eerdere ruzies tussen hun ouders, maar ook dat het beter leek te gaan. Een dag ervoor heeft de vrouw nog gezocht op een koophuis in Curaçao. Was ze niet gewoon met de toekomst bezig? “Ik vergaf hem altijd en wilde een normaal gezin.”
Wat vergaf zij allemaal? Wil C. somt een reeks van incidenten op: in de loop van de tijd heeft hij zes tot zeven keer haar keel dichtgeknepen. Ze is ooit aan haar haren gesleurd, toen is ze in pyjama blootsvoets de straat opgerend. De Papendrechter zou zeer wantrouwend zijn geweest. “Hij dacht altijd dat ik bij een andere man zat, dat ik vreemdging. Hij riep een keer ‘je bent een slet’ en drukte een sigaret uit op mijn gezicht.”
De psycholoog en psychiater die haar hebben onderzocht, spreken van ‘chronische stress’. Ze verklaren haar verminderd of misschien zelfs volledig ontoerekeningsvatbaar op de 23e oktober. “Ze zei ook tegen ons: ‘wat heb ik gedaan, zo ben ik niet’.”
‘Hij deed alles voor zijn gezin’
De familie van het slachtoffer geeft een heel ander beeld van de man. Vrijdag worden namens hen enkele verklaringen voorgelezen. Zijn moeder: “Dat negatieve beeld is volledig verzonnen. Hij deed alles voor zijn gezin. Hij heeft ook de familie van Wil C. geholpen. Dit was geen ongeluk en ik hoop op de hoogste straf. De hele familie is verscheurd.” Zijn zus, tegen de verdachte: “Hij heeft zoveel betekend voor jullie. Jouw familie heeft niet eens afscheid van hem genomen.”
De oudste dochter van Wil is aanwezig in de rechtszaal. Beiden hebben geen contact meer met elkaar. “Ik weet niet wat er echt is gebeurd tussen jou en papa. Het had nooit zover hoeven komen als jullie eerlijk waren geweest. Ik snap niet dat je geen contact met me wil. Ik ben zwanger en mis de ondersteuning die andere vrouwen om mij heen wel krijgen.” In reactie zegt de verdachte dat zij geen spanning wilde oproepen bij haar dochter, juist vanwege de zwangerschap.
Voor advocaat Gerald Roethof is het duidelijk: zijn cliënt kan geen straf krijgen. Als ze al heeft gestoken, was het zelfverdediging. Hij heeft een geluidsopname van de zoon overhandigd aan de rechtbank. “Daaruit blijkt overduidelijk dat het een relatie was met geweld, met serieuze bedreigingen.”
Maar hij gaat in eerste instantie uit van haar verklaring dat ze niet heeft gestoken. Tot zijn tevredenheid denkt de officier van justitie er net zo over. De conclusie van de patholoog is daarbij doorslaggevend, dat ‘in het mes lopen’ ook een reële mogelijkheid is. “In deze zaak is teveel twijfel en dus moet ik vrijspraak vragen. Ik begrijp dat dit voor de geliefden van het slachtoffer een schok zal zijn.”
Roethof benadrukt het: “Het gebeurt niet vaak dat de officier en de advocaat het roerend eens zijn bij een levensdelict. Net als de officier zeg ik ook: dit is een zaak met alleen maar verliezers.” De rechtbank in Rotterdam doet op 4 november uitspraak.
Dit verhaal is afkomstig van onze mediapartner Rijnmond.