DORDRECHT – Het is geen vrolijke toestand die de agenten laat op de avond aantreffen in de woning van Mehmet en Esther. Zij zit in de woonkamer te huilen, hij zit verslagen in de kamer van hun zoon. Een poging tot een gesprek is behoorlijk uit de hand gelopen. Is Mehmet daarin te ver gegaan? Of heeft Esther hem vals beschuldigd?
“Klopt het?”, vraagt de rechter. Mehmet* schudt gedecideerd zijn hoofd. Het ligt echt anders. De aanleiding voor de ruzie was niet dat hij contact had gehad met zijn ex (‘dat was twee weken eerder’) maar een gesprek over de aanstaande echtscheiding. “De politie rook alcohol”, zegt de rechter. “Ik had de finale Engeland-Italië gekeken en twee glazen whisky gedronken. Dat was alles. Maar zal ik het u vanaf het het begin vertellen?”, biedt hij aan. “Ik ben vooral geïnteresseerd in de nacht”, reageert de rechter.
“Toen de voetbalwedstijd voorbij was, zouden we praten. Ik sprak al weken niet meer met mijn vrouw, we sliepen ook apart. We gingen in de woonkamer zitten. Ik heb gezegd dat ik niet verder wilde. Dat mijn liefde over was. Ze zei dat als we niet meer getrouwd waren en niet meer bij elkaar zouden wonen, ze me niet zou helpen met mijn paspoort.” Aan het woord is Mehmet, een fijngebouwde en in stijlvol zwart geklede veertiger van Turkse afkomst. Hij praat in de Dordtse rechtbank via een tolk. Het ging mis in zijn huwelijk met de Hollandse Esther.
Chronologisch en rustig gaat Mehmet in de Dordtse rechtbank de avond door. “Ik ben geen slaaf van je”, zei ik. “We stonden toen allebei op en zijn gaan duwen. We duwden elkaar.” Het stel valt, volgens de verklaring van Mehmet. De politie treft ook verschoven meubels aan. “Mijn vrouw ging op me zitten. Na de geboorte van de kinderen is ze flink aangekomen. Ik ben met moeite opgestaan. Daarna is ze gaan schreeuwen. ‘Ik bel de politie’, riep ze. ‘Doe maar’, zei ik.” De rechter wil weten waarom Mehmet geen afstand nam tijdens het duwen. “Had ik dat maar gedaan”, zegt hij.
Strepen en striemen
“Wat u nu zegt, wijkt wel af van wat mevrouw zegt”, merkt de rechter op. Er is dus ook een andere kant van het verhaal. Het stel blijkt elkaar ontmoet te hebben in Turkije en heeft sinds 2004 een relatie. Mehmet en Esther gaan meteen door diepe dalen, laat de rechter weten op basis van zijn dossier. “Vanaf het begin scheldt u en slaat u. Ze schaamt zich daarvoor.” Mehmet schudt moedeloos zijn hoofd. “Toen ik dat las dacht ik na zeventien jaar relatie: ik ben met iemand anders getrouwd. Ik heb diverse keren aangegeven dat ik deze verklaring niet kan accepteren. Ik ben erg in haar teleurgesteld.”
Dan komt nu, via de rechter, de versie van Esther. “U maakte haar wakker na het voetbal. U wilde praten. U gaat samen de woonkamer in en het lijkt goed te beginnen. Maar dan verandert uw houding. U slaat haar en knijpt haar keel dicht. Ze kreeg geen adem. Ze rende naar de voordeur en belde de politie. Mevrouw heeft rode strepen en striemen op haar keel. Dat staat ook in het verslag van de huisarts.” Die striemen hebben een andere verklaring, zegt Mehmet. “Ik lag onderop. Ik moest haar wegduwen. Ik kan me niet herinneren dat ik tegen haar keel heb geduwd. Wel tegen haar borst.”
Eenmaal gearriveerd vraagt de politie Mehmet om een blaastest te doen, maar dat weigert hij omdat hij een bloedtest wil. “Die geeft een veel betere uitslag. Dat had ik ergens gelezen en het was uit eigen bescherming. Ik wist niet dat het verplicht was. Dat heeft de agent niet gezegd. Hij sprak Turks met me.” Volgens de advocaat van Mehmet speelt drank geen rol. “Met twee whisky op een avond ben je niet dronken. De vrouw heeft gewoon een hekel aan alcohol. Iemand die een beetje drinkt is voor haar al een alcoholist.”
Niet meer ademen
Goed, twee verhalen dus. Werd Mehmet aangevallen door zijn vrouw en pakte hij haar hardhandig beet? Feit is dat ze technisch gezien nog steeds getrouwd zijn, maar dat hij het huis is uitgezet door haar en dat hij drie maanden lang een voorlopig contactverbod heeft gehad. Nu gaat het gelukkig wat beter. Er worden gesprekken gevoerd over hoe ze samen goede ouders kunnen blijven. “Heeft u nog ruzie?”, vraagt de rechter. Mehmet lacht opgelucht en glimlacht naar zijn tolk. “Nee.” Hij heeft nog een verblijfsvergunning tot 2026. Hij vertrouwt erop dat hij na die tijd ook nog in Nederland mag blijven, in de buurt van zijn kinderen.
Maar voor dat zover is, moet eerst deze kwestie worden opgelost. De officier van justitie kijkt ernstig. “Verdachte heeft haar keel dichtgeknepen. Hoe angstig moet dat geweest zijn? Je weet niet hoe lang het duurt, hoe lang je niet meer kunt ademen. Een echtscheiding betekent niet dat het gevaar is geweken, het is niet uitgesloten dat meneer in de toekomst weer een nieuwe relatie aangaat. Een flinke straf moet dit soort geweld voorkomen.” Hij eist een taakstraf van zestig uur en twee weken voorwaardelijke gevangenisstraf voor als Mehmet nog een keer zoiets zou doen. Die schudt zijn hoofd in ongeloof als de tolk de woorden van de aanklager heeft vertaald.
“De verklaring is ongeloofwaardig, ze laat niet het achterste van haar tong zien”, zegt de advocaat van Mehmet als reactie op de eis. “Als we haar moeten geloven heeft hij haar aangevallen. Ineens, na een goed gesprek. Het is een ordinaire ruzie van twee partners in een scheiding. Dit is geen mishandeling. Als ik heel erg ruzie heb met mijn vrouw, heb ik ook rode vlekken. Als ik u was zou ik dit niet erg overtuigend vinden. De eis is werkelijk buitensporig. Het is ongeloofwaardig dat mevrouw achttien jaar lang ongelukkig was en werd geslagen.”
Het vonnis
Over de blaastest kan de rechter kort zijn. “U bent de Nederlandse taal niet machtig. Als u zegt dat u het niet goed heeft begrepen, dan geef ik u het voordeel van de twijfel. Het dichtknijpen van de keel vind ik wel bewezen. Het letsel is vastgelegd. De rode streep past bij wat mevrouw vertelt. Dit gaat echt een grens over, zeker ook omdat er kinderen bij aanwezig waren. Een ernstig feit dat emotioneel veel met het slachtoffer doet.” De rechter veroordeelt Mehmet tot dertig uur taakstraf en hetzelfde deel voorwaardelijk. “Gelukkig loopt uw scheiding nu goed.”
Verslaggever Maurice Laparlière van Rijnmond belicht ieder weekend een opmerkelijke rechtszaak in onze regio. Ditmaal het verhaal van het vechtende stel Mehmet en Esther uit Dordrecht. Ook zou Mehmet een blaastest op alcohol hebben geweigerd.
*De namen van van de verdachte en zijn echtgenote zijn veranderd omwille van hun privacy. De redactie van Rijnmond kent hun ware identiteit.