De afgelopen maand heb ik meerdere dagen besteed aan het onderhoud van de bostuin bij mijn vakantiehuis. Ik noem het nu onderhoud maar dat was het eigenlijk niet. Onderhoud wordt gedaan met het oogmerk van continuïteit. Je verandert niks, maar je zorgt dat dingen behouden blijven. Onderhoud is eigenlijk behoud. Ik ben daar, eerlijk gezegd, helemaal niet goed in want ik vind dat saai en daardoor stel ik het vaak uit. Zelfs het vervangen van een kapotte gloeilamp duurt bij mij soms weken en dat kan erg irritant zijn voor mijn medebewoners. Vraag mij echter een hele nieuwe lamp uit te gaan zoeken en ik ben meteen op internet aan het speuren naar verrassende design armaturen. Ik kan dan namelijk mijn creativiteit aanspreken en daar word ik nou eenmaal erg vrolijk van.
Wat betreft tuinieren ben ik echter helemaal om. Als je namelijk begint in zo’n bostuin dan merk je al snel dat alleen bij het snoeien van struiken toch ook je creativiteit aangesproken wordt en het is ook erg fijn om te merken dat je alleen al door dingen weg te halen iets kunt scheppen. Nieuwe zichtlijnen, nieuwe patronen maar ook blijken planten of struiken waarvan je dacht dat ze niets bijzonders waren plotseling veel meer schoonheid te bezitten zodra je ze de ruimte geeft of in een andere verhouding laat staan. Ik vond de bramenstruik die dwars door andere heesters heen woekerde aanvankelijk zeer irritant en rijp voor daadkrachtige uitroeiing van mijn kant tot ik bedacht dat je ook een keer de bedreigde laurierstruik kan weghalen om gewoon de braam tot zijn recht te laten komen in plaats van altijd andersom. Zo’n braam bloeit eigenlijk best mooi, viel me op. En daarna krijgt ie dus ook nog een keer vruchten.
Ach, zo is het ook in het politieke landschap. Zodra de oude den Mark Rutte is gekapt, ziet alles er ineens niet meer hetzelfde uit. De verhoudingen liggen anders en er is ineens heel veel lucht. En licht. Want mensen die tot voor kort in de schaduw stonden, beginnen ineens te stralen. Geert Wilders werd ineens heel even aardig, Sophie Hermans leek wat steviger in haar schoenen te staan en zelfs Jesse Klaver leek een volwassen vent. Nu maar hopen dat die mensen echt gaan werken aan het oplossen van de jarenlang voortslepende kwesties als de toeslagenaffaire, Groningen en de stikstofcrisis. Dat ze echt als doel hebben de problemen aan te pakken in plaats van zelf te overleven.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl