Leverde de Chemours hoorzitting in de Tweede Kamer over de gevolgen van het gebruik van de PFAS door het bedrijf nieuwe feiten op? Mwah, voor de kijkers en toehoorders stond het vraag en antwoord-uurtje eigenlijk gelijk aan het luisteren naar een kapotte grammofoonplaat. Wat er zich afspeelde was simpelweg de herhaling van de ontkenning die van het papier werd opgelezen.
Emotieloos lazen An Lemaire, directeur van de Nederlandse vestiging van de fabriek in Dordrecht, en Frenk Hulsebosch van het wereldwijde managementteam de juridisch voorgekauwde tekst op. Wat te verwachten was, ontkenden zij iedere verantwoordelijkheid. Het komt er volgens hen op neer dat het programma Zembla, dat het reilen en zeilen van DuPont en Chemours door middel van onderzoeksjournalistiek aan de kaak stelde, door verkeerde informatie een verkeerd beeld had neergezet en daarmee de onrust heeft veroorzaakt. En zo gingen zij nog even door terwijl zij de voorgekauwde tekst voorlazen. Kortom, juridisch tekstvast en gesouffleerd werd de Chemours-boodschap verkondigd in de hoorzitting.
In herhaling
“Bij de feiten blijven” was het bij herhaling uitgesproken zinnetje van mevrouw Lemaire. De feiten van Chemours dan. De frustratie droop zichtbaar van de vragen stellende Tweede Kamerleden af. Kregen zij antwoord op hun vragen? Ongetwijfeld zullen Lemaire en Hulsebosch hier anders tegenaan kijken dan de gefrustreerde parlementsleden en toehoorders. Lemaire stelde dat haar concern “altijd op een verantwoorde en proactieve wijze heeft gewerkt”. Vervolgens werd de Chemours-boodschap keer op keer herhaald. Oh en nee hoor, Chemours en DuPont hebben nooit informatie achtergehouden. “Dat heeft Zembla helemaal in een verkeerde context geplaatst”, stelde Lemaire. “Geen van de gepubliceerde aantijgingen is volgens haar op nieuwe informatie gebaseerd”.
Dan maar even terug naar de uitzending, de feiten, aantijgingen zoals Lemaire die noemt, die behelst toch een periode vanaf begin jaren zestig? En “ach ja, die zielige aapjes in de uitzending maken natuurlijk gevoelens en verontwaardiging los”. En met emoties kunnen we niet objectief kijken waar het nu werkelijk omgaat. Feiten en wetenschap, daar draait het om in deze kwestie is de teneur en houding van Hulsebosch en Lemaire.
Documentatie
Hebben zij daar dan ongelijk in? Natuurlijk is het belangrijk om objectief naar de feiten te kijken om deze te kunnen beoordelen. En ja, natuurlijk spelen er emoties bij de betrokken bewoners van de gebieden in de cirkel van vijftien kilometer om de fabriek. Invoelbare emoties die ook nog eens gevoed worden door steeds weer nieuwe feiten die boven water gehaald worden. Verhoogde PFOA waarden in het bloed van een medewerker, een monteur, die bijna veertig jaar op de fabriek heeft gewerkt. Beschikbare documentatie die aantoont dat DuPont van de gezondheidsrisico’s op de hoogte was maar dit niet met haar personeel deelde.
Teflonpantser
En de vervuiling onder de fabriek, hoe gaat Chemours dit achterlaten bij een eventueel vertrek uit Dordrecht, wilde VVD-er Erik Haverkort weten van Lemaire. Op deze vraag ging zij niet in. Welbeschouwd werd er op geen enkele vraag ingegaan of bagatelliseerde Lemaire de inhoudelijkheid van de vraag. Het gevoel dat na de hoorzitting achterbleef was de klinische juridische kilheid van het concern, geen oog voor aantoonbare waarheden die hun niet welgelegen zijn. Laat staan werkelijk oog voor de bewoners van de getroffen gebieden.
Ik ben benieuwd of de Statenleden van de Provincie Zuid-Holland in de hoorzitting van Chemours in september door het Teflonpantser van Chemours komen. Ik hoor de kapotte grammofoonplaat al.