In Het Kontakt van vorige week las ik dat buslijn 4/14 en daarmee ook bushalte Vuurdoornhof in de wijk Wilgendonk komen te vervallen. De fractie van Onafhankelijk Papendrecht heeft zeer terecht kritische vragen gesteld over het schrappen. Maar ja, alles moet rendabel zijn.
Bij discussies over het OV moet ik vaak aan Cuba denken waar ik ooit een paar weken met vakantie was. In Cuba reden een paar bussen en die gingen allemaal naar Havanna. Althans, er stond soms bij een enkele kruising één richtingbord met daarop het woord Havanna. Elke kruising van de allemaal onverharde wegen vol met kuilen was tevens bushalte. Tenminste, mensen verzamelden zich daar omdat de kans groot was dat er in de loop van de dag ooit een keer een bus langs zou komen. Hoe laat wist niemand. Soms was het niet nodig om op de bus te wachten want meerijden in de laadbak van een pick-up truck kon natuurlijk ook. Iedereen bleef dan rechtop staan want zittend nam je te veel plaats in. Zo konden er wel een stuk of vijfentwintig tegelijk mee.
In Nederland moet iedereen constant meteen ergens naar toe kunnen. Tijd is geld. Ergens op wachten is taboe. We zijn het wachten in feite ook verleerd. Als ik al moet wachten, dan is het niet langer dan een kwartier, bijvoorbeeld wanneer ik de waterbus net mis. Ik duik dan geïrriteerd meteen in mijn telefoon om mijn email te checken of, nog erger, een geestdodend spelletje te spelen. In Cuba wordt het wachten anders benut. Mensen ontmoeten elkaar op zo’n kruising. Ze praten met elkaar, drinken, zingen en spelen gitaar.
Hoe mooi zou het zijn als je in Papendrecht ’s morgens naar bushalte Vuurdoornhof was gelopen en als je ’s avonds thuiskwam en je vrouw vroeg aan je hoe je dag was, dat je dan kon zeggen: “Ja leuk, ik heb uren met Greetje van de Kevie staan kletsen en daarna nog mee staan zingen met Kees van Wijngaarden want die had zijn ukelele bij zich. Heb ik ook nog even op proberen te spelen maar dat viel niet mee. Is heel anders dan op een gitaar. Was echt een topdag.
“Maar je moest toch naar Rotterdam?”
”Joh, dat kan morgen ook nog.”
“En rijdt die bus nou nog?”
‘Weet ik eigenlijk niet, maar maak je niet druk joh, anders rij ik toch gezellig met iemand mee.” Dat, beste mensen, is een heel ander soort rendement.