Ik heb me tot nog toe niets aangetrokken van PFAS. Tenminste, in die zin dat ik mijn eet of drinkgedrag niet heb aangepast.
Een mogelijke reden daarvoor zou kunnen zijn dat ik niet zo bang uitgevallen ben. Ik heb een keer als enige in een gezelschap in een restaurant in Florida alligatorvlees gegeten en nog jaren later, terwijl ik het zelf haast vergeten was, hebben mensen mij om mijn moed geroemd.
Je kan ook redeneren dat ik autoriteitgericht ben. De menukaart beschouw ik, omdat die gedrukt is, kennelijk als iets officieels en daarom als iets waarop ik kan vertrouwen. Ooit zat ik met een klein vliegtuigje in een hevige sneeuwstorm. Het ding ging verschrikkelijk hard op en neer maar omdat ik zag dat de stewardess volkomen rustig bleef zitten en geen spier vertrok was ik niet bang.
Soms slaat mijn moed een beetje door en wordt het roekeloosheid. Zo ben ik in Zuid-Afrika ooit bijna verdronken omdat ik er vanuit ging dat de borden bij een wandelpad langs de oceaan die aangaven dat het pad die dag gesloten was in verband met de hevige storm alleen bedoeld waren voor bejaarde toeristen die met een stok liepen. Ook ben ik veel te laat gestopt met roken. Het lukte me pas op mijn zestigste en dat ik toen wel doorzette komt waarschijnlijk doordat ik op tv zag hoe de eerste coronaslachtoffers in Italië met ernstige longproblemen naar de IC werden gebracht. Toen pas was ik bang genoeg kennelijk.
Je hebt ook mensen die minder moedig zijn maar die verstandigheid als goede eigenschap bezitten. Maar ja, die slaan weleens door naar de andere kant. Die checken de houdbaarheidsdatum van elk pak melk en als die over drie dagen bereikt gaat worden besluiten ze voor de zekerheid om de melk maar vast weg te gooien. Diezelfde mensen praten bij het weer ook in codes. Ze nemen voor de zekerheid morgen vrij omdat het KNMI code oranje heeft afgegeven. Bij hen schiet de voorzichtigheid door in truttigheid. Ik haat dat.
Jack Nicholson schijnt gezegd te hebben dat je pas een vent bent als je gewoon blijft roken en de dood recht in de ogen durft te kijken. Daaraan moest ik denken toen ik bij de Heerlijkheid van Papendrecht appels uit eigen tuin ging kopen, of die Heerlijkheid nou net binnen of net buiten die straal van vijf kilometer van Chemours ligt. Stiekem stak ik mijn middelvinger op naar de andere kant van de rivier.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl