Vorige week woensdag waren de Tweede Kamerverkiezingen en de uitkomst hiervan was ’s avonds al snel duidelijk. Ik ging er tot dan toe steeds vanuit dat we in Nederland telkens één nieuwe tijdelijk succesvolle rechts-populistische partij hadden die een sensationele winst boekte om die bij de volgende verkiezingen weer grotendeels te verliezen. En ik was er dus altijd een beetje van uit gegaan dat extreem rechts in Nederland er nooit in zou slagen om in het centrum van de macht te geraken. Als dat dan plotseling anders lijkt te zijn ben je toch even in verwarring.
In een poging om berusting te vinden zocht mijn hoofd vervolgens naar relativerende overwegingen. Die vond het vrij snel in de gedachte dat als zo’n partij eenmaal regeringsverantwoordelijkheid zou hebben al snel zou blijken dat ze daarvoor niet capabel waren en dat die club uit elkaar zou vallen en langzaam uit het gezicht zou verdwijnen.
Einde van de verwarring in mijn hoofd dus. Niet veel later die avond hoor ik Geert Wilders zeggen dat hij premier wil zijn van alle Nederlanders. Ik krijg ook het gevoel dat hij dat werkelijk meent en dat maakt me opnieuw verward. Mijn beeld van Wilders wankelt hierdoor dus heel even maar snel bedenk ik: ‘Ja, ach dat kan ie wel zeggen maar daar slaagt ie natuurlijk nooit in!’ Ik vind dat vervolgens geruststellend want dan is er in feite gelukkig niks veranderd. Zeker niet mijn mening over de PVV.
De volgende ochtend arriveert er bij mij iemand om een laminaatvloer te leggen. Hij stelt zich voor als Essat en heeft duidelijk een Marokkaanse achtergrond. Hij zegt dat ie extra veel zin heeft om aan de slag te gaan bij me nu we een nieuwe premier krijgen. ‘Ja’, zeg ik, ‘daar zul jij wel blij mee zijn’, in de veronder- stelling dat hij dat hij dat ironisch bedoelde. ‘Nee, ik bedoel het serieus hoor,’ zei hij, ‘dit land gaat naar de kloten doordat er veel te veel mag!’ Weer is mijn wereldbeeld aan het wankelen gebracht. Loop ik achter? Moet ik die PVV toch anders gaan beschouwen?
Op zaterdag lees ik dat PVV-er Gom van Strien is benoemd als verkenner. Wel weer een beetje verwarrend dat ook de PVV blijkbaar aanhangers heeft in het academische milieu.
En toen, op zondagmorgen, las ik op Teletekst dat om die Van Strien al een tijdje een zeer frauduleuze lucht hangt. Hè, hè, denk ik, wat een opluchting, eindelijk een vooroordeel bevestigd. Wat een rust in mijn hoofd!
Deze column is uitgezonden tijdens het programma Praatpaal Papendrecht.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl