REGIO – Een jonge man en vrouw worden verliefd, maar een van hun ouders ziet hun relatie niet zitten. Op een bruuske manier zet de vrouw er een punt achter. Zijn bombardement aan berichtjes en telefoontjes ziet justitie als stalking. Maar is dat het ook?
“Haar moeder was het niet eens met uw relatie”, zegt de rechter tegen Dordtenaar William*. “Opeens, van het ene op het andere moment stuurt uw vriendin een bericht dat ze de relatie wil beëindigen. Er is discussie. U wilt haar terug, u wilt niet dat de relatie stopt. U stuurt berichten waar ze bang van wordt. Er is een stopgesprek met u gevoerd en u zou daarna weer hebben gebeld. Heel vaak. U heeft 134 uitgaande oproepen op uw telefoon.”
In februari van het afgelopen jaar krijgen William en Meryam een relatie en dat voelt meteen goed. De twintigers hebben na een paar maanden serieuze plannen voor de toekomst. Maar William weet niet wat er ondertussen achter de schermen speelt bij Meryam thuis. Haar bericht, eind juni, dat ze er een punt achter zet, slaat bij hem in als een bom. William gaat op zoek naar antwoorden, maar krijgt die maar mondjesmaat. In een paar dagen tijd appt en belt hij Meryam honderden keren.
‘Ik was blind’
“Ik wilde contact leggen”, zegt William in de Dordtse rechtszaal. “Ik had geen nare bedoeling. 134 keer, ik wist niet dat het zoveel was. Dat was toch niet op één dag?”, vraagt hij voor de zekerheid aan de rechter. Nee, het was niet op een dag, maar in een periode van vier dagen, begin juli. In zijn wanhoop en boosheid zoekt William naar antwoorden.
“Ja, dat klinkt wel als héél erg veel.” Hij moet toch even lachen om het absurde aantal van 134 belletjes. William was vier dagen lang radeloos en kon aan niets anders denken. “Ik probeerde contact te krijgen. Ik was blind”, zegt hij. William zit rustig voor de rechter en draagt een donker T-shirt. In het dagelijkse leven heeft hij een eigen bedrijf en werkt hij op het dak. Hij woont nog thuis bij zijn ouders.
“Bent u nu uit de verliefdheid?”, vraagt de rechter. William knikt. “Ja, ik heb geen contact meer. Ik werk nu hard.” Het is sowieso een zwaar jaar voor hem geweest. Hij vertelt dat hij is overvallen toen hij in zijn auto zat. “Twee mannen met een bivakmuts trokken mijn deur open. Ik kreeg een klap in mijn maag. Ik zit er nog altijd mee.” William zit er misschien daarom ook wat aangeslagen bij voor de rechter. Hij lijkt het allemaal wat over zich heen te laten komen en geeft korte antwoorden.
“Ondanks dat het een korte periode was, vind ik het heel intensief. Meneer gaat zelfs door na het stopgesprek met de politie”, zegt de officier van justitie als ze aan haar eis begint. “Ik snap dat het rauw op je dak valt als je relatie van het ene op het andere moment wordt verbroken. Maar meneer zoekt erg dwingend contact en gaat maar door met bellen.”
De officier moet ook erkennen dat er bij justitie best wat mis is gegaan in aanloop naar deze rechtszaak. De inhoud van de vele – volgens Meryam dreigende – berichtjes is verloren gegaan. We moeten het dus doen met haar verklaring en de 134 telefoontjes. De dame in de zwart toga eist tachtig uur taakstraf voor het, volgens haar, vier dagen lang stalken. “Ik vind wel dat meneer oprecht klinkt als hij zegt dat het voorbij is”, besluit ze.
Huidskleur
De advocaat van William gaat daarop meteen in de aanval. Hij houdt een brief omhoog. “U heeft gemerkt dat mijn cliënt kortaf is. Dit is een liefdesbrief. Ze hadden een goede relatie. Zij was islamitisch en hij wilde zich bekeren. Maar haar moeder wilde hem niet vanwege zijn donkere huidskleur. Zij wilde toch door met de relatie. Ze hadden vergaande plannen samen. In de berichten wordt gesproken over een gesprek met de moeder om de problemen op te lossen. De volgende dag belt ineens de politie: je moet haar met rust laten.”
Meryam is er niet bij in de rechtszaal en we kunnen dus alleen gissen wat er in die dagen gebeurt bij haar thuis. Zeker is dat de politie wordt ingeschakeld en in actie komt. “Hij vond het vreemd dat de politie ineens langs kwam voor een stopgesprek. Hij probeert haar te bellen en in contact te komen”, zegt de advocaat. “De inhoud van de berichten ontbreekt in dit dossier. William moet vrijspraak krijgen. Er is te veel twijfel. Bovendien gaat het maar om een periode van vier dagen. Vaak duurt stalking maanden of zelfs jaren.”
“Het is spijtig dat de berichten niet in het dossier zitten”, zegt de officier nog eens. “Ze heeft met een appje de relatie verbroken. Maar mevrouw gaat echt niet zomaar naar de politie.” In zijn laatste woord zegt William: “Ik vind het heftig dat dit zo groot is gemaakt. Sinds mijn aanhouding ben ik paranoia van niks als ik op straat ben.”
Het vonnis
“U zei zelf: het was stom”, zegt de rechter. “En ik ga meteen zeggen waar u aan toe bent. Ik spreek u vrij. Degene die de relatie uitmaakt is er al mee bezig, maar u niet. Voor u komt het uit het niets. Dan kan ze verwachten dat er een reactie komt. Voor stalking is vier dagen een te korte periode.” De officier van justitie zegt dat ze niet in hoger beroep gaat en daarmee is de vrijspraak definitief. “Ik kan u adviseren geen contact op te nemen, maar dat was u al niet van plan”, besluit de rechter.
*Omwille van privacyredenen is naam van de verdachte gefingeerd. De redactie van Rijnmond kent zijn ware identiteit.
Dit is een verhaal van Maurice Laprlière voor onze mediapartner Rijnmond.