Een half jaar geleden heb ik mijn heup beschadigd bij het sjouwen van puin in een klushuis. Ik had altijd al een zwakke rug en ik vermoed dat ik daarom uit mijn heup ben gaan tillen. Op een gegeven moment kon ik nog maar vijftig meter lopen. Zelfs in de supermarkt moest ik soms even stoppen. Zonder al te veel op te vallen trok ik dan mijn rechterknie een paar keer snel achter elkaar omhoog en dan kon ik weer verder. Onlangs ben ik naar de dokter geweest en die stuurde me naar de fysiotherapeut. Inmiddels had ik last van mijn heup, mijn rug en mijn lies.
Maar goed, mijn fysio trekt nu twee keer per week mijn lijf uit elkaar. Bij sommige oefeningen lijkt het of er een heel strak touw zit van mijn linkeroor naar mijn rechterhiel. En dat doet dan pijn aan mijn linker bil. Soms vraagt hij ook of het pijn doet maar ik weet eigenlijk niet of dat dan goed of slecht is.
Ik voel me vaak net een harlekijn. Zo’n platte kartonnen trekpop met een touwtje eraan. Als je aan dat touwtje trekt gaan aan beide kanten de benen en de armen tegelijk soepeltjes naar buiten. Nou ja, ik ben meer een trekzak eerlijk gezegd. Want het gaat bij mij helemaal niet soepel.
Inmiddels, na zes behandelingen, is de pijn uit mijn heup verdwenen en hoef ik in de supermarkt geen stiekeme manoeuvres meer te maken. Wel heb ik nu meer last van mijn rug en van mijn lies.
Eigenlijk is mijn lijf net een nationale economie. Als je op de ene plek iets probeert positief te beïnvloeden heeft dat meteen negatieve gevolgen op een ander gebied. Als je de lonen verhoogt om de consumptie te stimuleren beperkt dat de ondernemerslust bij werkgevers. Mijn fysiotherapeut is dus de rijksoverheid en misschien moet ik een liberaal beleid gaan voeren en hem vertellen dat ie zich er voorlopig niet mee moet bemoeien. Het systeem vanzelf weer in balans laten komen.
Intussen ben ik natuurlijk zelf ook een soort van minister van het systeem en moet ik de rest van mijn onderdelen tevreden houden. Zorgen dat de moraal goed blijft. Indachtig het optimistische karakter van onze demissionaire premier zeg ik tegen mijn ledematen: ‘Jongens, in plaats van vijftig meter kunnen we nu honderd meter lopen zonder te stoppen. In feite zijn we dus 100% opgeknapt.’
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl