Mijn vrouw en ik hebben al meer dan tien jaar een vakantiehuis op de Veluwe. We zijn er heel vaak en we genieten vooral van de grote bostuin. De meeste mensen met een huis op dit park hebben de tuin behoorlijk gecultiveerd. Wij hebben de tuin vooral zoveel mogelijk bostuin gelaten en we zijn ook de enige die er geen hek omheen hebben. Ik was daar altijd al een beetje trots op, want ik vind een tuinhek gewoon te burgerlijk. Waarom zou je een hek om je tuin plaatsen?
De afgelopen weken is mijn gevoel van trots ook nog behoorlijk gegroeid. We worden sinds kort namelijk bijna dagelijks getrakteerd op een bezoek van twee prachtige reeën. Als we op afstand blijven en niet te veel herrie maken, blijven ze soms wel een half uur. Ze eten wat bladeren en paddenstoelen en kijken ons glazig aan.
Vandaag ook weer. Ik voel me enorm bevoorrecht dat ik echt wild in mijn tuin heb, maar ik vind ook dat ik dat zelf verdiend heb door geen hek om mijn tuin te plaatsen. Door een vriend van de natuur te zijn. Door de deur dus open te zetten voor het spontane, het onverwachte. Door niet te angstig zijn ook, mijmer ik. Ik begin steeds meer tevreden met mezelf te geraken en bedenk dat ik in mijn tienertijd in de jaren zeventig al een zwak had voor hippies, bohemiens en communes. En was de mensheid ook niet veel gelukkiger en vredelievender toen we als nomaden zonder vaste verblijfplaats over de aarde zwierven zonder enige vorm van grondbezit? De ellende is gekomen toen we met landbouw begonnen en ons bepaalde stukken land gingen toe-eigenen. Misschien kan mijn bostuin zonder hek fungeren als het begin van een beweging naar een nieuwe samenleving waarin privébezit er niet meer toe doet.
Ik mijmer nog even verder en loop een rondje om mijn tuin. Als ik bij de hoek kom waar de aangrenzende weg in een haakse bocht om mijn tuin loopt schrik ik ergens van. En daarna van mezelf. Ik zie aan de sporen in het zand van de auto’s die daar de hoek omkomen dat mijn tuin de afgelopen tien jaar minstens één vierkante meter kleiner is geworden. Waar ik het meest van schrik is dat ik toch heel even denk, heel even maar hoor: misschien toch een hek plaatsen.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl