Het Pinksterfeest wordt nog al eens verbonden met het woord inspiratie. Vijftig dagen na de wederopstanding van Jezus werden zijn volgelingen namelijk vervuld door de Heilige Geest. Ik vind de link met het krijgen van een creatieve ingeving niet zo heel sterk, maar ons taalgebruik suggereert dat die er is. Toegegeven, als je een tijdje zit te vlassen op een creatieve oplossing of een idee voor iets kun je de geest krijgen. En ja, als je die uitdrukking gebruikt suggereer je dus dat inspiratie iets is dat van buitenaf komt. Iets dat je, als je het woord letterlijk neemt, ingeblazen wordt.
Maar volgens mij is dit echt complete onzin. Althans, de keren dat ik bij het schrijven van columns, gedichten, toneel- of liedteksten, heb zitten wachten op inspiratie gebeurde er niks. Mijn ervaring is dat je vooral gewoon aan de slag moet gaan. Ja, dat is makkelijk gezegd, hoor ik u denken. Maar hoe? Wat ikzelf vaak doe, als ik bijvoorbeeld een grafschrift voor een bekende persoon wil schrijven, is losse woorden in mijn hoofd verzamelen die met die persoon te maken hebben en tegelijkertijd bedenk ik woorden die direct of indirect iets met de dood te maken hebben.
Soms levert dat niet meteen iets op. Wat me opvalt is dat het dan nog al eens wil helpen als ik het hele gedicht even compleet probeer los te laten en naar het toilet ga of een rondje ga fietsen. Heel vaak zie ik dan plotseling de oplossing. Dat moment zit ergens tussen loslaten en niet loslaten. Het brein denkt nog onbewust aan dat gedicht maar is wel in totale ontspanning. Wat me ook opvalt is dat ik bij voltooiing vaak heel even het gevoel heb dat ik het bewuste gedicht al eens eerder gelezen of geschreven heb terwijl dat nooit het geval blijkt. Ook niet ongeveer.
Al met al denk ik dat alles wat ik schrijf er eigenlijk al is. De bouwsteentjes zweven door de lucht, je hoeft ze alleen maar te plukken en op jouw eigen volgorde te rangschikken. Je moet er wel wat voor doen want ze worden niet naar je toe geblazen.
Overigens heb ik vaak als ik iets creatiefs produceer wel een licht gevoel van dankbaarheid dat mij de bouwstenen daarvoor zijn uitgereikt. Die dankbaarheid gaat dan uit naar de taal, naar mensen die ik heb ontmoet, of, en daarmee krijgt de inspiratie dan misschien toch nog iets religieus, naar het universum.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl