Ik zat vanmorgen wat te mijmeren over de immigratieproblematiek.
De Duitsers zijn weer begonnen met het controleren van mensen bij de grens. Mooi stukje symboolpolitiek. Het houdt de mensen weer even zoet maar het is natuurlijk onbegonnen werk dat binnenkort wel weer afgeschaft wordt. Ze houden alleen passanten aan met een niet Duits of Nederlands kenteken dus heel erg moeilijk om de controle te omzeilen is het niet.
Het is wel jammer, hadden we eindelijk weer een flink stuk grond in Europa waar je geen binnengrenzen had en dan krijg je dit. Heel lang geleden waren alle mensen nomaden die vrij over het aardbolletje rondzwierven, op zoek naar voedsel dat je kon plukken of waar je op moest jagen. Met de komst van de landbouw kwam het grondbezit en daarmee is een hoop gedonder begonnen.
Inmiddels hebben we als mensheid een paar problemen die niet zo makkelijk op te lossen lijken. Tenminste dat vind ik. Vijfendertig jaar geleden sprak ik met mijn vader zaliger over milieuvervuiling. Hij bagatelliseerde het probleem en zei: “Daar vinden ze wel een oplossing voor”. Ik werd toentertijd boos om die reactie maar een beetje gelijk had ie op zijn minst want we hebben inmiddels manieren gevonden om de productie van voedsel en goederen, verwarming, verlichting en transport veel milieuvriendelijker te maken. De vraag is natuurlijk of we het op tijd op voldoende schaal weten toe te passen omdat er allerlei politieke en financiële tegenkrachten in het spel zijn maar de mogelijkheden zijn er.
Gaat dit straks ook op voor ons migratieprobleem? Inmiddels reizen de eerste burgers door de ruimte. Wellicht gaat dat de oplossing bieden. Ik krijg ineens een beeld waarin ik een groep Syrische vluchtelingen op een ruimteschip zie zitten die een lange neus maken naar minister Faber. ‘Nederland is dan misschien vol, maar de ruimte niet hoor, Marjolein.’
Het lijkt misschien een onwerkelijk beeld, maar onmogelijk is het niet. Om het te bereiken heb je mensen nodig met verschillende karakters. De één met een hoog Elon Musk-gehalte, de ander met trekjes van John Lennon. Dat zijn wel twee ietwat naïeve dromers aan verschillende kanten van het politieke spectrum die misschien moeilijk samen gaan op het eerste gezicht. Maar dromers zijn het wel en zonder dromers komen we nergens.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl.