Een paar dagen geleden is de Amerikaanse singer-songwriter Kris Kristofferson overleden. Hij is in ons land vooral bekend als de schrijver van liedjes waar anderen mee bekend zijn geworden zoals Janis Joplin, die een, wat mij betreft onsterfelijke, versie zong van het nummer Me and Bobby McGee. Ik draai het nog weleens voor ik naar bed ga.
In dit lied vertelt de ik-persoon, ik noem hem voor het gemak toch maar Kris, dat ie aan de grond zat in de plaats Baton Rouge en de trein wilde pakken. Maar net voor het begon te regenen hield een meisje genaamd Bobby een vrachtwagen aan die ze helemaal meenam naar New Orleans. Bobby blijkt alle liedjes te kunnen zingen die de vrachtwagenchauffeur kent en Kris blaast ze mee op zijn mondharmonica, op het ritme van de ruitenwissers. Hij heeft het naar zijn zin, getuige de zin ‘Feeling Good was easy Lord, while Bobbie sang the blues and feeling good was good enough for me, good enough for me and Bobbie McGee.’ Eigenlijk zegt hij dus: goed gaat het niet maar je goed voelen is al heel wat. Mooie zin. Een andere mooie zin is ‘Freedom’s just another word for nothing left to lose’.
Waarschijnlijk spreken deze regels mij aan omdat ik erg van melancholie hou en dan bedoel ik nadrukkelijk niet neerslachtigheid. Nee, voor mij is melancholie een soort van geestesgesteldheid waarbij je de schoonheid van de treurigheid in ziet. Eigenlijk is melancholie een proces waarbij berusting een grote rol speelt. En humor. ‘Kijk mij, nou zitten met m’n sores,’ en daar dan om lachen.
Zodra de lifters via New Orleans en Kentucky aangekomen zijn in California moet Kris Bobby laten gaan, zoekend naar een thuis waarvan hij hoopt dat ze het vindt. Berusting dus, hoewel hij ook zegt dat hij al zijn toekomst weg zou geven om één dag terug te zijn in de tijd en zich goed te voelen, samen met Bobby.
In de versie van Janis Joplin van dit nummer (waarin Bobby overigens een hij is) komt er dan een behoorlijk lang lalala-einde. Het is echter het mooiste lalala-einde dat ik ken. Het begint namelijk met een heel klein, heel voorzichtig melancholisch lalalaatje om dan langzaam te glijden naar een lalala vol extase. En dan ga ik naar bed. Bent u straks een beetje treurig voor het naar bed gaan? Draai hem nog even op YouTube of Spotify. Welterusten vast.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl.