Door Ingrid Smits
Leo drinkt. En niet zo’n beetje ook. Met liters bier en een fles wodka in de kraag roept hij dingen waar hij bij de rechter veel spijt van heeft.
Het liep al niet zo lekker met Leo*. En toen zijn ex vorig jaar zonder overleg besloot om samen met hun zoon in het buitenland te gaan wonen, ging het helemaal bergafwaarts. “Ik wist van niets”, zegt hij tegen de rechter. “Van haar buurman kreeg ik te horen dat ze naar Spanje waren vertrokken. Toen ben ik nog meer gaan drinken dan ik al deed. Veel bier. En een fles wodka per dag.”
De verdachte is een slanke veertiger met gemillimeterd haar. Hij heeft een spijkerbroek aan en een windjack. Zijn petje heeft hij bij de ingang van de rechtszaal afgezet.
WC-papier
De zaak begint met een luchtje. Toen Leo op een dag vastzat in een politiecel heeft hij namelijk bewakingscamera’s onder de poep gesmeerd. “Het was uit protest”, zegt hij over die actie. “Ik had om wc-papier gevraagd, maar dat kreeg ik niet. Ik was die dag ook zwaar onder invloed.”
“Zullen we het daarbij laten?”, oppert de rechter. Voor de zitting is een half uur ingepland. En er valt, zo weet hij, nog veel meer te bespreken.
Vlam in de pan
Leo woont in de Alblasserwaard. In een gehorige portiekflat, waar in mei vorig jaar de vlam in de pan slaat. Leo is die avond ladderzat en kwaad op de buurvrouw. Die hem heeft gevraagd of hij misschien wat minder herrie wil maken. In de slaapkamer van haar dochtertje hoort ze Leo te keer gaan. “Drie keer per dag ga je mij pijpen, kankerhoer”, roept hij aan de andere kant van het dunne wandje. En: “Ik ga je verkrachten.”
De buurvrouw leeft ook niet lang meer, kondigt Leo aan. “Ik heb twee kankerpistolen in huis. Iedereen gaat kankerdood.”
Dronkemanspraat
Het was allemaal dronkenmanspraat, zegt de verdachte deze middag tegen de rechter. En de dreigementen waren in elk geval niet persoonlijk bedoeld. Hij zou zijn buurvrouw en haar dochtertje ‘echt nooit iets aandoen’. Met de buurvrouw had hij ook best een goede verstandhouding. En met haar ex al helemaal. Ze hadden hem vaak geholpen als hij in de penarie zat.
“De dag nadat u zo had staan schreeuwen stonden de buurvrouw en haar ex bij u op de stoep”, houdt de rechter Leo voor. “Om het erover te hebben. Maar toen was er weer ruzie en gedoe.”
Leo: “Ja. Ze stonden zomaar bij me binnen en ik werd geslagen.”
De rechter: “Volgens de buurvrouw had u een schroevendraaier in uw hand. En haar ex-man had het over een mes.”
Leo: “Ik heb geen mes nodig om me te verdedigen. Ik kan heel goed met mijn handen uit de voeten.”
De rechter: “De ex van uw buurvrouw heeft het mes ingeleverd bij de politie. Het ging om een keukenmes. Dat zou tijdens een handgemeen op de grond zijn gevallen.”
Leo: “Ik weet niet hoe die man daaraan gekomen is. En het is ook niet waar dat ik een mes in mijn handen had.”
Naar de kerk
Leo blijkt hulp te hebben gezocht voor zijn alcoholverslaving. Maar dat was geen succes. Bij De Hoop in Dordrecht, een christelijke instelling voor verslavingszorg, hebben ze de moed in elk geval opgegeven. Ze willen hem daar niet meer behandelen.
De rechter: “Hoe gaat het nu met u?”
Leo: “Heel goed. Ik heb al acht weken niet meer gedronken.”
De verdachte vertelt dat zijn familie hem uit het slop heeft gehaald. “Ik ga nu twee keer per week naar de kerk. Elke zondag en elke woensdag. En ik doe vrijwilligerswerk, op een boerderij.”
Patatje eten
Leo draait zich om en kijkt naar de vrouw die als toehoorder op de publieke tribune zit. “Ik krijg ook begeleiding van het Leger des Heils. Deze mevrouw helpt mij met dingen.”
De rechter: “Hoe is uw financiële situatie intussen?”
Leo: “Ik leef van zeventig euro in de week. Maar nu ik niet meer drink en ook geen andere middelen meer gebruik, kan ik daar best van rondkomen.”
De rechter: “En het contact met de buurvrouw, hoe is dat?”
Leo: “Ik heb heel vaak mijn excuses aangeboden. Ook aan haar ex-man. Het gaat wel weer goed, volgens mij. Afgelopen week hebben we in een cafetaria nog samen een patatje zitten eten.”
Over de buurvrouw wil Leo nog wel graag iets kwijt. Want hij ergert zich soms ook aan haar gedrag. “Ze laat haar vuilnis in het portiek staan. En dan krijg je allemaal van die vliegen…”
Tot op de laatste cent
Het is tijd voor de officier van justitie om met een strafeis te komen. Zij vindt het ‘smerig’ wat Leo op het politiebureau met de camera heeft uitgehaald en acht dat feit, net als de bedreiging van de buurvrouw en haar ex, bewezen. Maar ze ziet ook dat Leo pogingen doet om weer iets van zijn leven te maken.
De officier zet in op een taakstraf van 70 uur, met aftrek van de twee dagen dat Leo al in de cel heeft gezeten. Voor elke dag cel gaat er 2 uur taakstraf af. Leo zal ook de schoonmaakkosten van de politie moeten betalen. Tot op de laatste cent. En dat betekent: 82 euro 43 vergoeden.
Te weinig steunbewijs
Leo’s advocaat vindt de strafeis hoog. Ze benadrukt dat Leo helemaal van het padje was toen hij de buurvrouw bedreigde en stelt dat er te weinig steunbewijs is voor het verhaal over het mes of de schroevendraaier. Wat Leo daarover heeft verklaard, kan net zo goed waar zijn, betoogt ze.
Het laatste woord is aan Leo zelf. Maar die heeft niets meer toe te voegen. “Ik denk dat ik alles wel gezegd heb.”
Het vonnis
De rechter acht bewezen dat Leo een politiecamera met uitwerpselen heeft besmeurd. “En wie gesmeerd heeft, moet betalen.” Dat betekent: ruim tachtig euro aftikken.
De rechter ziet ook voldoende bewijs voor de dreigementen aan het adres van de buurvrouw en haar ex. Maar over de toestand met het mes heeft hij twijfels. “Uw verhaal zou ook waar kunnen zijn”, zegt hij “En daarom ga ik u daarvan vrijspreken.”
Leo krijgt een taakstraf van 40 uur. De helft daarvan is voorwaardelijk. Als tip geeft de rechter hem nog mee dat de reclassering kan helpen om de strijd tegen de alcohol definitief in zijn voordeel te beslechten. “Zij kunnen behandeling voor u in gang zetten.”
Ook over de flat wil hij nog iets kwijt. “Hopelijk neemt uw buurvrouw haar vuilniszakken gewoon mee naar buiten en woont u binnenkort weer helemaal gemoedelijk samen.”
Op Leo’s gezicht verschijnt een grote glimlach. “Hartstikke bedankt”, zegt hij voordat hij de zaal verlaat en zijn petje weer op zet.
- De naam van de verdachte is gefingeerd.
Dit bericht verscheen eerder bij onze mediapartner Rijnmond.